نبود آموزش، اطلاعرسانی، حمایتهای قانونی و عدم علامتگذاری مناطق مین در کُردستان
ارسال کننده : احسان فتاحی
مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ۴ آپریل را به عنوان “روز بينالمللی آگاهی از خطر مين و مقابله با مشكل مين” نامگذاری کرده و امیدوار است تا از این طریق بتواند کمک کند تا مناطق آلوده به مین در سراسر جهان، شناسایی و علامتگذاری شده و به مردم آموزشهای لازم برای حفاظت از جانشان در برابر مین داده شود.
ایران با وسعت آلودگی نزدیک به ۴ ملیون هکتار و وجود بیش از ۱۶ میلیون مین بازمانده از جنگ عراق در ۵ استان مینزده، لقب دومین کشور آلوده به مین را در جهان دارد؛ با توجه به این وسعت آلودگی هیچ یک از معاهدات بینالمللی منع به کارگیری مین را هم امضا نکرده است.
آژانس خبررسانی کُردپا به مناسب این روز، گفتگویی را با هریک از عیسی بازیار، متخصص پاکسازی میادین مین و گلولههای عملنکرده، پروین ذبیحی فعال حقوق کودکان و زنان و حسین احمدی نیاز، وکیل دادگستری و از مدافعان قربانیان مین داشته که در سه حوزه متفاوت به این موضوع در مناطق کُردنشین ایران پرداختهاند.
آمار بسیار بالای تلفات غیرنظامی ناشی از انفجار مینهای زمینی در ایران و عدم رسیدگی مناسب به این مصدومان و نبود یک ساز و کار مناسب برای آگاهیرسانی از خطرات آن در مناطق مینزده، باعث نگرانی سازمانهای مدافع حقوق بشر و فعالان حقوق بشر شده است.
جدا از بحث کمبود آموزش و اطلاعرسانی به ساکنان نقاط مرزی و تجهیزات مدرن و بودجه مورد نیاز، باید به این واقعیت توجه داشت که مینهای ضدنفر به دلیل عمر طولانی و وزن سبک در اثر بارش نزولات جوی مرتبا جابه جا شده و همواره در کمین قربانیان خود هستند.
میادین مین در استانهای غربی ایران عموما در مناطق باز واقع شدهاند و فاقد موانعی چون سیم خاردار و علامت گذاری هستند. مسئولین آموزش هم میگویند ما فقط میتوانیم به ساکنان مناطق مرزی آلوده به مین بگوییم که نزدیک نشوید! جلو نروید! دست نزنید! دور بمانید تا زنده بمانید…!
آخرین دیدگاهها