سگ‌های ولگرد بلای جان محیط زیست

رهاسازی سگ‌های ولگرد در حومه شهرها تیر خلاصی بر پیکر نیمه جان طبیعت و حیات وحش کشور است.

سگ‌های ولگرد بلای جان محیط زیستبه گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ رهاسازی سگ‌های ولگرد در اطراف شهر در سال‌های اخیر به یکی از معضلات محیط زیست کشور در سال های اخیر تبدیل شده است.

سگ‌های ولگرد در شهرها توسط شهرداری جمع‌آوری می‌شوند و به دلیل کمبود محل نگه‌داری در حومه شهر ها رها می شوند. این سگ‌ها پس از مدتی به دلیل گرسنگی مجبور می‌شوند مانند گرگ‌ها گروه تشکیل دهند و به شکل گروهی به شکار بپردازند. از طرفی بعضی از سگ‌های قدرتمند جذب گله گرگ‌ها می شوند که این پدیده سبب افزایش گونه گرگاس (حاصل جفت‌گیری سگ و گرگ) می‌شود که مقابله با این گونه به سبب شرایط فیزیکی بهتر و درندگی و هوش و ذکاوت بیشتر بسیار سخت‌تر از کنترل گله سگ‌های ولگرد است.

شکار گروهی سگ‌های ولگرد گونه‌های مختلف جانوری حیات وحش را نابود کرده و حتی برای مردم در فضای بیرون شهرها محیطی ناامن را ایجاد می‌کند. این سگ‌ها عامل اصلی بیماری هاری هستند که می‌توانند با ورود به مناطق شهری و حفاظت‌شده بیماری را منتقل کنند و برای انسان و سایر گونه‌ها خطرساز شوند.

در سال‌های گذشته شاهد حمله گله سگ‌های ولگرد به بسیاری از گونه‌های در خطر انقراض از جمله یوزپلنگ ایرانی بوده‌ایم، به طوری که بر اساس آمار‌های سازمان حفاظت محیط زیست, سگ‌های گله بیشترین سهم را در تلفات یوزپلنگ دارند. همچنین گزارشاتی از حمله سگ‌ها به ساکنان روستاها و ساکنان حومه شهرهای بزرگ در بسیاری از استان های کشور نیز وجود دارد.

سگ‌های ولگرد جایگاهی در طبیعت ندارند و زمانی که وارد چرخه طبیعت می‌شوند باعث نابودی حیوانات بومی آن منطقه می‌شوند و زیستگاه‌های طبیعی را ناامن می‌کنند. ورود آن ها به مناطق حفاظت شده که گونه‌های نادر در آن ها زندگی می‌کنند باعث نابودی تنوع زیستی می‌شود.

مقابله با این بحران به سبب ازدیاد این سگ‌ها در حومه شهر‌ها پیچیده شده است و در حال حاضر به نظر می‌رسد تنها راه مقابله با این معضل عقیم‌سازی و واکسینه کردن سگ‌های جمع‌آوری شده و رهاسازی آن‌ها در مناطق کم ترددتر و مناطقی است که از نظر تنوع زیستی در وضعیت فقیری قرار دارند.

آگاهی‌سازی‌ها در زمینه غذا دادن و نگه‌داری این سگ‌ها نیز باید مورد توجه قرار گیرد. غذا دادن به این حیوانات کار درستی به نظر نمی‌رسد و دست بردن در چرخه طبیعی زندگی آن‌ها به نوعی محسوب می‌شود که به تکثیر بیشتر آن‌ها کمک می‌کند و نگه‌داری آن‌ها نیز می‌تواند باعث انتقال بیماری نیز شود.