تهران- ایرنا- یک فعال محیط زیست می‌گوید: جنگل‌های هیرکانی محلی برای دفن و انبار زباله‌ها شده است و در چند سال آینده با افزایش جمعیت مهاجران در استان‌های شمالی کشور به خصوص مازندران و ازدیاد انبوه زباله، هیرکانی به کلی نابود می‌شود
مجید فاضلی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار گروه علمی ایرنا اظهار داشت: در بازدید سال گذشته تیم کارشناسی به یکی از جنگل‌های اطراف استان مازندران، بعد از سه کیلومتر پیاده‌روی به عمق جنگل رسیدیم، در آن محل هزار متر از درختان جنگل برای دفن زباله قطع شده بود.
وی ادامه داد: در اطراف شهرستان نور نیز هزاران مورد از دفن زباله در جنگل و اطراف دریا به چشم می‌خورد و روز به روز فراگیر می‌شود، حتی روستاییان ساکن مناطق صعب‌العبور جنگلی نیز زباله‌های خود را در جنگل دفن می‌کنند.
این فعال محیط زیست افزود: به عنوان مثال در اطراف چمستان و حوالی سد عالی مراد، این سد دو راه دارد و مسیری که به جنگل می‌رسد محل اصلی دفن و دپو (انبار) زباله است و شیرابه‌ها به سمت خیابان جاری شده است.
فاضلی با بیان اینکه زباله‌های بیمارستانی معمولا فروخته می‌شود، اظهار داشت: در کنار ساحل شهرستان محمودآباد برای چندین سال زباله‌های بیمارستانی دپو می‌شود و اگر ۲۰ متر از ساحل فاصله بگیریم به زباله‌های بیمارستانی می‌رسیم و اخیرا بیش از ۲۰۰ تن زباله بیمارستانی دپو شده و زباله‌ها از لب ساحل به سمت خیابان رسیده بود و مردم منطقه به شدت بیمار شده بودند این مورد در حالی است که ساختمان‌ها و ادارات بسیاری نیز در کنار محل دپو زباله وجود دارد.
وی با اشاره به موارد متعدد نگهداشتِ زباله در طبیعت عنوان کرد: در آمل کوهی از زباله وجود دارد که شیرابه‌های آن به رودخانه هراز وارد می‌شود، همچنین انبار زباله در اعماق جنگل‌های نوشهر رودخانه این شهر را آلوده کرده و حتی کارخانه آب معدنی در اطراف این رودخانه به دلیل آلودگی آب بسته شد. دپوی نشتارود بین خیابان و جنگل است و با چشم دیده می‌شود و در همه جای مازندران وضعیت به همین شکل است.
این فعال محیط زیست تصریح کرد: به مدت ۴ سال است که شهرداری محمودآباد با شهرداری دماوند تفاهم‌نامه‌ای به ثبت رسانده که از آنجا زباله‌های محمودآباد به دماوند واقع در جاده فیروزکوه انتقال پیدا کند.
وی در خصوص کارخانه های زباله‌سوز عنوان کرد: دپوی کارخانه زباله سوز نوشهر، کارخانه‌ای که با ۷۰ درصد پیشروی هنوز بهره‌برداری نشده و در کنار آن انبوه زباله در جنگل وجود دارد و رودخانه ماشالُک در کنار آن به رودخانه شیرابه زباله تبدیل شده است.
فاضلی عنوان کرد: همچنین برخی روستاییانی که ساکن ییلاق‌ها هستند، ابزار دفن زباله ندارند و آنها را آتش می‌زنند. اکنون دستگاه‌های زباله‌سوز، خانگی و کوچک هستند که از طرف محیط زیست و سازمان جنگل‌ها تهیه شده و درخواست شده تا دهیاری‌ها این دستگاه‌ها را تهیه کنند. اما از دل جنگل هنوز زباله پاک نشده است و حتی اگر حامیان محیط زیست این زباله‌ها را هر هفته نیز جمع‌آوری کنند، این واقعه دوباره تکرار می‌شود و برای تححقق راهکارها نیاز به مطالبه مالی است که بودجه کافی وجود ندارد.
وی توضیح داد: از لب ساحل دریای مازندران تا کوهپایه حدودا ۵۰ کیلومتر فاصله است در این امتداد کیلومتر به کیلومتر روستا، زمین کشاورزی و باغات وجود دارد و دپوی زباله در این مسیر غیر ممکن است. کارخانه زباله‌سوز در ۵ نقطه مازندران است و آلاینده‌های بسیاری نیز دارد اما احداث بیشتر این کارخانه از دپوی زباله در جنگل بسیار بهتر است.
فاضلی تصریح کرد: تمامی مناطق استان‌های شمالی استراتژیک است و منطقه دور افتاده‌ای نیست که بتوان دپو و دفن زباله انجام داد جز اینکه زباله را معدوم کنیم که تنها از راه کارخانه زباله‌سوز امکان‌پذیر است یا اینکه زباله به استان‌های دیگر ارسال شود اما این اقدام آینده‌نگرانه‌ای نیست.
وی افزود: نکته بسیار مهم دیگر اینکه زباله تا به دپو برسد تخریب می‌شود که باعث شده هیچ استانی زباله را قبول نکند زیرا نمی‌تواند هیچگونه بهره‌برداری از بازیافت زباله‌ها داشته باشد. مازندران بحران زباله دارد و نمی‌توان در جنگل آنها را دفن کرد اما این اتفاق می‌افتد.
این فعال محیط زیست ادامه داد: استان‌های شمالی به خصوص مازندران از نظر آب و هوایی مرطوب و جلگه‌ای هستند به همین دلیل شیرابه خشک نشده و تبدیل به عفونت می‌شود. همچنین سفره‌های آب زیرزمینی مازندران که بیشترین تعداد در ایران را دارد در معرض خطر هستند و کشاورزان به مامور آبفا استعلام نمی‌کنند تا از آلودگی آب چاه اطلاع پیدا کنند و با هزینه کم چاه حفر می‌کنند و شیرابه‌هایی که از بالا به پایین می‌آید به سمت دریا و زمین‌های کشاورزی آمده و باعث بیماری روستاییان می‌شود.
به گفته فاضلی روزانه در شهر محمودآباد ۱۳ تن زباله تولید می‌شود و در زمان تعطیلات به ۲۷ تن می‌رسد.
این فعال محیط زیست تصریح کرد: مسافران یکی از عوامل تشدید بحران زباله در مازندران هستند که درباره رفتار آنها فرهنگ‌سازی نشده و هزینه آن را مردم استان‌های شمالی می‌دهند و این حجم از زباله قابل کنترل نیست.
فاضلی ادامه داد: طبق گمانه‌زنی‌ها مازندران در چند سال آینده شاهد حضور مهاجران بسیاری شده و جمعیت بیش از ۲۰ میلیون به استان‌های شمالی ورود می‌کنند و جنگل‌های هیرکانی با روند فعلی تولید و نگهداشت زباله به کلی نابود می‌شود.
وی با بیان اینکه در تابستان امسال حدود سه منطقه دریایی به علت آلودگی آب در محمودآباد پرچم زرد داشته‌اند، عنوان کرد: محمودآباد ۴ رودخانه دارد که به دریا می‌ریزند و آب رودخانه آلوده، دریا را نیز آلوده کرده است. شنا در این مناطق آلودگی پوستی دارد. اکثر سواحل دریای مناطق مازندران پرچم زرد گرفته‌اند و فرهنگ‌سازی اصلا مناسب نبوده و افراد بسیاری به دلیل شنا کردن به بیماری‌های پوستی و قارچی دچار شده‌اند.
آخرین دیدگاه‌ها