معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: در مدت نیم قرن گذشته حدود ۷۰ درصد از گونه های برجسته کشور مانند کل، بز، قوچ، میش، آهو، جبیر و گورخر از بین رفته اند.
به گزارش قدس آنلاین، حسن اکبری افزود: پیامد از دست دادن گونه های شاخص جانوری حیات گوشتخوارانی مانند پلنگ و یوزپلنگ که از این زنجیره غذایی تغذیه می کنند را تحت تاثیر قرار می دهد و گاهی عوارض جبران ناپذیری خواهد داشت.
وی اظهارداشت: البته در تمام دنیا وضعیت همینطور است، بر اساس آخرین گزارش های سازمان ملل در مدت نیم قرن گذشته بشر تقریبا ۷۰ درصد جمعیت گونه های مهم را از دست داده است که زنگ خطری برای محیط زیست دنیا است، طبیعت که به شکل یک سیستم کار می کند زمانی که تخریب می شود و یا تنوع زیستی آسیب می بیند دچار ضعف عملکرد و به هم ریختگی می شود، برای اینکه بتوانیم این کار را مدیریت کنیم به ابزارهای قانونی نیاز داریم.
وی تاکید کرد: ما الان نمی توانیم هیچ گونه مطالبه گری از دستگاه ها یا اشخاص حقیقی و حقوقی که طبیعت را خارج از مناطق حفاظت شده تخریب می کنند و موجب آسیب به حیات وحش و تنوع زیستی می شوند داشته باشیم و هیچ پاسخی هم نمی توانیم از آنها طلب کنیم.
اکبری ادامه داد: از این رو به سمت تنظیم قانون حفاظت و بهره برداری پایدار از حیات وحش رفتیم در این قانون سعی کردیم موارد متعدد را ببینیم، مجازات ها را تقویت کنیم همچنین به مساله تخریب در خارج از مناطق چهارگانه بپردازیم، هم مسائلی را در خصوص تخلفات درباره تمام گونه های جانوری روشن و شفاف کنیم.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: برای این منظور بیش از هزار نفر ساعت کار کارشناسی انجام گرفته است، نظر استان ها اخذ و برای بسیاری از متخصصان ارسال و از آنها نظر خواهی شده است، بر این اساس پیش نویس قانون حفاظت و بهره برداری پایدار از حیات وحش آماده است و در در حال پیشبرد کار در مجلس و دولت هستیم که امیدواریم همراهی ها خوب باشد تا بتوانیم در زمان کوتاه تری قانون را با کیفیت مناسب پیش ببریم، این یک کار زیربنایی و ارزشمند است که می تواند پایه و شالوده بسیار خوبی برای مدیریت محیط زیست در آینده باشد.
حدود ۷۰ درصد جمیعت گونه‌های جانوری ایران در نیم قرن گذشته از بین رفتند
بازگشت گوزن زرد ایرانی به طبیعت
وی گفت: در حوزه گونه هایی که شرایط بحرانی دارند مانند یوزپلنگ، میش مرغ و گوزن زرد ایرانی که سطح بحرانی بودنشان تقریبا شبیه هم است، یک سری جلسات تخصصی برگزار کردیم که چطور عمل کنیم تا احتمال انقراض را پایین بیاوریم و با همین اعتبار اندکی که داریم کار را پیش ببریم، در این جلسات تخصصی از متخصصانی که در این زمینه کار کردند استفاده کردیم و برای گوزن زرد ایرانی به یک جمع بندی رسیدیم.
وی ادامه داد: تمایل داریم درباره گوزن زرد ایرانی با توجه به کارهای کارشناسی که صورت گرفته در سال ۱۴۰۱ بتوانیم کم کم گونه را به طبیعت برگردانیم، الان بیش از ۵۰ سال است که این گونه در اسارت زندگی می کند الان هم خیلی دیر شده هر چقدر بیشتر در اسارت بماند برگرداندن آن به طبیعت دشوارتر می شود.
گوزن زرد ایرانی زیرگونه‌ای از گوزن زرد است که در آستانه انقراض قرار داشت اما با تمهیدات انجام شده از خطر انقراض در ایران نجات یافت. گوزن زرد در منطقه جزیره اشک احیا و سپس با افزایش جمعیت تعدادی از آنها به زیستگاه تاریخی خود در حوزه زاگرس منتقل شدند.
این حیوان در اصل بومی سواحل شرق مدیترانه تا نواحی غرب ایران بود و تا سال ۱۸۷۵ میلادی نسل آن در تمامی این مناطق به جز بخش‌های جنوب غربی ایران منقرض شد. در دهه ۱۹۴۰ تصور می‌شد این حیوان به کلی منقرض شده باشد اما در سال ۱۹۵۶ مشخص شد تعداد کمی از آنها در جنگل کوچکی در اطراف رودخانه‌های دز و کرخه باقی‌مانده‌اند. پس از آن دولت ایران سعی کرد تا با زنده‌گیری، تکثیر در اسارت و رهاسازی دوباره این گوزن‌های زرد ایرانی نسل آنها را حفظ کند.
آخرین دیدگاه‌ها