کمبود نیرو در عرصه ­های محیط زیست، فرصتی برای سودجویان

تهران – ایرنا – هنوز سه هکتاری مانده بود تا آتش به منطقه حفاظت شده خاییز در بهبهان برسد. هدایت دیده­ بان رئیس منطقه حفاظت شده خاییز و یک محیط ­بان دیگر به محل رسیده بودند اما نه تعدادشان برای ایستادن در مقابل شعله ­ها کافی بود و نه امکاناتشان.
دو نفری، کاری از دستشان بر نمی ­آمد و تا بقیه نیروها به همراه گروه های مردمی برسند، آتش به تمام عرصه­ های منطقه دویده بود. «خاییز ۲۲ هزار هکتار است، در حالی که باید ۲۰ محیط­ بان داشته باشد اما فقط هشت نفر به عنوان محیط­ بان در اینجا فعال هستند. نیمی از این هشت نفر با سابقه بالای ۲۰ سال توانایی فیزیکی چندانی برای عبور از مناطق صعب­ العبور و گشت زنی مفید ندارند بنابراین می­ مانیم من و سه نفر دیگر برای ۲۲ هزار هکتار.»
برای هر ۱۲ هزار هکتار یک محیط ­بان داریم.
بر اساس استانداردهای جهانی هر هزار هکتار عرصه، به یک محیط­ بان نیاز دارد تا در وقت آتش­ سوزی یا تعرض شکارچیان غیرقانونی از آن حفاظت شود اما در ایران برای وسعت ۲۴ میلیون هکتاری مناطق چهارگانه و شکار ممنوع حدود ۲ هزار محیط ­بان فعال هستند و این یعنی، سرانه حفاظت هر محیط­بان برای این مناطق ۱۲ هزار هکتار است که به گفته سرهنگ جمشید محبت خانی فرمانده یگان حفاظت محیط زیست کشور ۱۲ برابر استاندارد جهانی است.
محبت خانی می گوید: «تعداد زیادی از نیروها در مناطقی خدمت می­ کنند که فاقد منطقه رسمی یا شکار ممنوع بوده و مناطق آزاد تحت پوشش هر استان را تحت حفاظت قرار می­دهند و در واقع آمار بسیار فراتر از این عدد است.»
یگان حفاظت محیط زیست دارای ۷ هزار و ۳۴۰ پست سازمانی است و در حال حاضر تعداد ۳۴۰۰ نفر رسمی، پیمانی و قراردادی در سطوح مختلف آن خدمت می­کنند اما این تعداد پاسخگوی نیاز عرصه­های کشور در حوزه محیط زیست نیست.