ارسال کننده خبر غلامرضا اخلاقی
نیمی از زنان جوان در مناطق شهری بیکارند
ایرنا: در حالی که نرخ بیکاری زنان ۲۰ تا ۲۴ساله در مناطق شهری کشور ۵۴/۱ درصد است، این میزان برای مردان در همین گروه سنی ۲۳/۸درصد است. بر اساس گزارش مرکز آمار ایران درخصوص نتایج آمارگیری زمستان سال ۹۲، نرخ بیکاری مردان و زنان جوان در مناطق روستایی به ترتیب ۱۸/۴ و ۲۸درصد است.
پایین‌تربودن نرخ بیکاری زنان جوان در مناطق روستایی کشور نه به‌دلیل افزایش فرصت‌های شغلی در این مناطق، بلکه به‌خاطر مشارکت زنان روستایی در کارهای زراعی، دامداری، مرغداری و صنایع دستی است؛ از آنجا که نتایج کار آنها منجر به افزایش درآمد خانوار خواهد شد، آنها در زمان سرشماری، خود را شاغل اعلام می‌کنند.
زنان فروشنده محصولات کشاورزی در شهرهای شمالی ایران، گویای اشتغال بخش وسیعی از زنان مناطق روستایی است. زنان روستایی در مناطق یادشده نه‌تنها در امور کشاورزی فعالند بلکه با محصولات بسیار اندکی که از باغ یا باغچه خود به‌دست می‌آورند، ماحصل تلاش خود را به شهرها برای فروش می‌آورند.
نرخ بیکاری زنان جوان در مناطق شهری استان‌های لرستان، کرمانشاه و زنجان بیش از ۸۰درصد است که این نرخ گویای شرایط بسیار نامناسب این استان‌ها برای اشتغال زنان دارد.
نرخ بیکاری مردان جوان در مناطق شهری استان‌های کرمانشاه و گیلان بیش از ۵۰درصد است.
یکی از ویژگی‌های بازار کار ایران عدم تعادل آن است که این عدم تعادل به‌لحاظ نرخ بیکاری متفاوت در استان‌های مختلف کشور، در میان گروه‌های سنی مختلف و به‌لحاظ جنسیتی بسیار مشهود است به طوری که در استانی نظیر یزد نرخ بیکاری جمعیت ۱۵سال به بالا در زمستان ۹۲ معادل ۲/۵ درصد بوده که به تفکیک دو گروه سنی ۱۵ تا ۲۴ و ۱۵ تا ۲۹ سال به ترتیب ۳/۱ و ۶/۳ درصد گزارش شده است.
عدم تقارن جنسیتی بازار کار در حالی است که بازار کار نیز برای دانش‌آموختگان هم دشوارتر از افراد کم‌سواد است و نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی چندین برابر افراد کم‌سواد و دارای تحصیلات متوسط است.
تردیدی نیست که یکی از راه‌های مهم توسعه، بخش صنعت است که می‌تواند اشتغال بالایی را در کشور ایجاد کند و صنایع خودروسازی یا صنایع نفت و گاز و پتروشیمی که اشتغال بالایی را در کشور ایجاد کرده‌اند، گویای این واقعیت است.
اقتصاد ایران هم‌اکنون در شرایط رکود تورمی است و تردیدی نیست با اینکه نرخ تورم در چندماه فعالیت دولت تدبیر و امید به نحو شایسته‌ای تقلیل یافته اما هنوز اقتصاد ایران در شرایط رکود به سر می‌برد. نبود سرمایه‌گذاری، کمبود درآمدهای ارزی، مشکلات بانک‌های کشور به‌دلیل برداشت‌های بی‌حساب هشت سال گذشته، نبود مواد اولیه، رقابت‌ناپذیری اقتصادی، بیکاری بالا و مشکلاتی ازاین‌دست مهم‌ترین موانع اشتغال در کشور هستند و شکی نیست در چنین شرایطی، زنان نخستین قربانیان شرایط نامطلوب اقتصادی هستند.
بی‌تردید، برنامه‌های توسعه در گرو حضور موثر زنان در جامعه است.
حضور زنان در جامعه به‌لحاظ اقتصادی و اجتماعی می‌تواند محیط‌های اجتماعی اعم از اداری یا بنگاه‌های اقتصادی تولیدی را به سوی تعادل ببرد و حتی در صورتی که درصدد باشیم برنامه‌های افزایش جمعیت را در کشور محقق کنیم باید این مهم را با قانع‌کردن جوانان (به‌لحاظ دستیابی به شغل، مسکن و درآمد مکفی) به‌ویژه زنان جوان در جامعه به پیش ببریم.
حفظ محیط‌زیست، آموزش، اشتغال و ارتقای تولید کالا و خدمات همگی وابسته به حضور موثر زنان در جامعه است.
در صورتی که نسخه‌های یک‌سویه از سوی برنامه‌ریزان اجتماعی برای زنان تنظیم و نقش زنان در مسوولیت‌های اقتصادی و اجتماعی نادیده گرفته شود، این نسخه‌ها معنایی ندارند و نه‌تنها مشکلی را حل نکرده‌ایم بلکه بار این مشکلات را افزایش هم داده‌ایم.
زنان تحصیلکرده که نیاز به درآمد مستقل دارند را نمی‌توان به ماندن در خانه تشویق کرد. هم‌اکنون شرایط اقتصادی جامعه به گونه‌ای است که مردان و زنان باید برای کسب درآمد مشارکت داشته باشند.
افزایش تحصیلات در میان زنان که طی این سال‌ها کسب کرده‌اند، باید جایی نمود یابد و این نمود نمی‌تواند محصور در دیوارهای خانه باشد. چرخ‌های اقتصادی و تصمیم‌گیری نیاز به حضور توانمند زنان دارد زیرا توسعه امری همه‌جانبه است که نیاز به حضور همه آحاد جامعه دارد.
نرخ بیکاری ۸۰درصد زنان جوان در برخی از استان‌های کشور با گذشت بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی جای بسی درنگ و بازبینی سیاست‌های گذشته دارد زیرا این نرخ بیکاری سزاوار جامعه‌ای که می‌خواهد مسیر توسعه را بپیماید، نیست.
آخرین دیدگاه‌ها