تالاب میان کاله و فریدونکنار در معرض تهدید جدی

 رییس اداره حیات وحش سازمان محیط زیست استان مازندران گفت که تالاب میان کاله و فریدونکنار در معرض تهدید جدی قرار دارند. به گفته وی، ۶ تالاب در ایران در فهرست تهدید قرار دارند،که در مازندران تغییر کاربری و تصرف در تالاب از مهم ترین تهدیدات در منطقه ی میان کاله به شمار می رود و در منطقه ی فریدونکنار نوع برداشت و نوع بهره برداری تهدیدی جدی برای پرندگان این منطقه است.

کوروش ربیعی در مراسم روز جهانی تالاب ها که در شهر سرخ رود برگزار شد، با اشاره به اینکه تالاب های ایران از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند، اظهار داشت: “۶ تالاب در ایران در فهرست تهدید قرار دارند،که در مازندران تغییر کاربری و تصرف در تالاب از مهم ترین تهدیدات در منطقه ی میان کاله به شمار می رود و در منطقه ی فریدونکنار نوع برداشت و نوع بهره برداری تهدیدی جدی برای پرندگان این منطقه است”.

وی با بیان اینکه تعداد تالاب های موجود در دنیا ۲هزار و ۲۵۲ تالاب عدد است، افزود: “در سال های ابتدایی، تعداد تالاب ها در ایران ۱۸ تالاب بودو امروز به ۲۲ تالاب رسیده است”.

کوروش ربیعی با بیان اینکه در حال حاضر در مازندران ۲ تالاب داریم، افزود: “این تالاب ها، تالاب میان کاله و زاغمرز و مجموعه ی دام گاه های منطقه ی  فریدونکنار است که خود شامل ۵ دام گاه فریدونکنار، سرخ رود، سرخ رود غربی، سرخ رود شرقی و ازباران است”.

رییس اداره حیات وحش سازمان محیط زیست استان مازندران خاطر نشان کرد: “تالاب فریدونکنار جزء تالاب های فصلی به شمار می رود و به دلیل اینکه در مسیر مهاجرت پرندگان واقع شده به عنوان بیست و دومین تالاب ایران به ثبت رسیده است”.

ربیعی تصریح کرد: “از ۱۶ گونه ی پرنده ی وحشی که در فهرست گونه های خطر انقراض جهانی است ۷ گونه ی آن در منطقه ی فریدونکنار بوده و درنای سیبری به خاطر اهمیت و نقش آن پر رنگ تر شده است”.

رییس اداره حیات وحش سازمان محیط زیست استان مازندران گفت: “تالاب های فریدونکنار از نوع تالاب های سنتی و دست ساز است که خود باعث ایجاد نوعی دوگانگی شده و اگر بهره برداری از آن همچنان صورت پذیرد تالابی دیگر وجود نخواهد داشت”.

 وی ادامه داد: “از سال ۹۲ در صدد اجرای طرحی هستیم که اجرای آن حدود ۵ سال طول می کشد تا میزان شکار به صفر برسد. که تحقق این مهم در گروی همکاری دستگاه های مرتبط و توجیه مردم منطقه است”.

ربیعی همچنین از مهاجرت پرندگان به طور متناوب بین ۲۵۰۰ تا ۱۰۰۰۰ هزار بال پرنده به این منطقه خبرداد و گفت: “از سال ۸۶ قوهای مهاجر بخش خزر و بخش مرکزی سیبری به علت سرمای شدید این منطقه را برای مهاجرت انتخاب کردند”.