پروتکل مونترآل
1ـ کنفرانس نمایندگان تام‌الاختیار درباره پروتکل مربوط به کلروفلوئوروکربنها مربوط به کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن، طبق تصمیم شماره 18/13 مورخ 23 ماه مه 1985 تصویب شده توسط شورای یونپ UNEP توسط مدیر اجرایی برنامه محیط‌زیست سازمان ملل تشکیل گردید.
2ـ کنفرانس، با مساعدت دولت کانادا از تاریخ 14 تا 16 سپتامبر 1987 در مقر اصلی سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری در شهر مونرآل منعقد شد.
3ـ همة کشورها برای شرکت در این کنفرانس دعوت شدند. دولتهای ذیل دعوت را پذیرفتند و در کنفرانس شرکت جستند.
الجزیره، آرژانتین، استرالیا، اتریش، بلژیک، برزیل، بورکینافاسو، جمهوری سوسیالیستی سویتی بیلوروس، کانادا، شیلی، چین ،کلمبیا، کنگو، کاستاریکا، چکسلواکی، دانمارک، یمن دمکراتیک، مصر، فنلاند، فرانسه، آلمان، غنا، یونان، اندونزی، اسرائیل، ایتالیا، ژاپن، کنیا، کره، لوکزامبورگ، مالزی، موریس، مکزیک، مراکش، هلند، زلاندنو، نیجریه، نروژ، پاناما، پرو، فیلیپین، پرتغال، سنگال، اسپانیا، سوئد، سوئیس، تایلند، توگو، تونس، اوگاندا، جمهوری سوسیالیستی سویتی اوکرائین، اتحاد جماهیر شوروی ،انگلستان، ایالات متحده امریکا و ونزوئلا.
4ـ جامعه اقتصادی اروپا نیز شرکت نمود.
5ـ ناظرانی از دولتهای زیر در جلسات مذاکرات کنفرانس حضور یافتند.
جمهوری دومینیکن، اکوادر، مجارستان، هند، کویت، لهستان.
6ـ ناظرانی نیز از این ارگانهای سازمان ملل، مؤسسات تخصصی و سازمانهای دولتی و غیردولتی در کنفرانس شرکت کردند.
سازمان هواشناسی جهانی ( WMO )، موافقتنامه عمومی دربارة تعرفه‌ها و تجارت ( GATT )، سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری ( ICAO )، سازمان اتحاد آفریقا، شورای جوامع اروپا ( LEC )، سازمان همکاری و توسعه اقتصادی ( OECD )، اتاِ تجارت بین‌المللی، فدراسیون شرکتهای اروپایی آئروسل، فدراسیون اروپایی صنعت شیمیایی، جامعه سازندگان مواد شیمیایی، شورای دفاع از منابع طبیعی، انستیتوی جهانی منابع و صندوِ دفاع از محیط زیست، صلح سبز ( GREENPEACE )، دوستداران زمین، بنیاد سیاتل (کانادا)، آزمایشگاههای بین‌المللی واتو (کانادا)، دکتر اف، ای. همانی و همکاران (کانادا)، مؤسسه بین‌المللی سازندگان اتومبیل، اتحاد برای خط مشی مسئولانه CFCS ، انستیتوی تهویه مطبوع و تبرید (ایالات متحده امریکا)، سازمان حمایت از محیط زیست (ایالات متحده امریکا)، انستیتوی خط مشی زیست محیطی اروپا، انجمن ملی حفاظت آتش، دوپون کانادا، گربلوف (کانادا)، محصولات شیمیایی متحد، اینک، نیروهای هوایی ایالات متحده.
7ـ کنفرانس رسماً توسط دکتر مصطفی ک. طلبا مدیر اجرایی یونپ افتتاح گردید.
در جریان مراسم افتتاح، جناب آقای تام مک میلان، وزیر محیط زیست کانادا از طرف آن دولت به شرکت کنندگان در کنفرانس خیر مقدم گفت.
8ـ دکتر مصطفی ک. طلبا، به عنوان دبیر کل کنفرانس و دکتر ایوونارم الیوسکا (از یونپ) به عنوان دبیر اجرایی انجام وظیفه کردند.
9ـ کنفرانس با اتفاِ آراء آقای و. لانگ سفیر اتریش را به عنوان رئیس انتخاب نمود.
10ـ همچنین کنفرانس مقامات ذیل را انتخاب کرد:
معاونان رئیس:
آقای حواص، سفیر مصر
دکتر و. زاخاروف (اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی)
مخبر: آقای س. ر. رو کوئه (فیلیپین)
11ـ کنفرانس دستور کار زیر را تصویب کرد:
1ـ افتتاح کنفرانس
2ـ امور سازمانی :
الف‌ـ تصویب آیین نامه
ب‌ـ انتخاب رئیس
پ‌ـ انتخاب معاون رئیس و مخبر
ت‌ـ تصویب دستور کار
ث‌ـ تعیین اعضاء کمیته اعتبار نامه‌ها
ج‌ـ تعیین اعضاء کمیته تدوین
چ‌ـ سازماندهی کار کنفرانس
3ـ بررسی پیش‌نویس پروتکل کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن.
4ـ گزارش کمیته اعتبارنامه
5ـ تصویب پروتکل کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن.
6ـ تصویب مصوبه نهایی کنفرانس
7ـ امضای تدارک نهایی
8ـ ختم کنفرانس
12ـ کنفرانس، مدرک شماره یونپ / آی. جی / 9 / 2 را که توسط دبیرخانه پیشنهاد گردیده بعنوان آیین‌نامه خود تصویب کرد.
13ـ طبق آیین‌نامه، کنفرانس، کمیته‌های ذیل را تشکیل داد:
کمیته کل
رئیس: رئیس کنفرانس
کمیته عمومی
رئیس: رئیس کنفرانس
اعضاء: معاون رئیس کنفرانس، مخبر و معاون رئیس کمیته تدوین.
کمیته تدوین
رئیس، آقای جان. جی. آلن (کانادا)
اعضاء آرژانتین، استرالیا، فرانسه، ژاپن، انگلستان، ایالات متحده امریکا.
کمیته اعتبارنامه‌ها
رئیس: خوزه مام، بوستانی سفیر برزیل.
اعضاء: فنلاند، آلمان فدرال، اندونزی، کنیا، مکزیک، نروژ.
14ـ مدارک عمده‌ای که مبنای مذاکرات کنفرانس قرار گرفت عبارت بودند از:
ـ هفتمین پیش‌نویس تجدید نظر شده پروتکل درباره کلروفلوئوروکربنها و سایر اجسام کاهش‌دهنده ازن، یونپ / آی. جی و تجدید نظر شماره1.
ـ گزارش‌های گروه کار ویژه متشکل از کارشناسان حقوقی و فنی برای تدوین یک پروتکل درباره کلروفلوئوروکربنها، مربوط به کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن، (گروه وین)، UNEP/WG. 151/L.4.
UNEP/WG.167/2 and UNEP/WG.172/2.
15ـ علاوه بر این، کنفرانس مدارک دیگری در اختیار داشت که از طرف دبیرخانه یونپ در دسترس گذارده شده بود.
16ـ کنفرانس توصیه کمیته اعتبارنامه‌های خود را مبنی بر اینکه اعتبارنامه‌های نمایندگان دولتهای شرکت‌کننده طبق فهرست بند 3 را باید مورد تأیید قرار داد، تصویب کرد.
17ـ براساس مذاکرات کمیته کل، کنفرانس در تاریخ 16 سپتامبر 1987 پروتکل مونرآل را درباره اجسامی که موجب کاهش لایه ازن می‌گردند، پذیرفت، این پروتکل که ضمیمه این مصوبه نهایی است، از تاریخ 17 سپتامبر 1987 تا 16 ژانویه 1988 در وزارت امور خارجه کانادا در اتاوا و از تاریخ 17 ژانویه 1988 تا 15 سپتامبر 1988 در مقر سازمان ملل در نیویورک برای امضاء مفتوح خواهد بود.
18ـ همچنین کنفرانس قطعنامه‌های ذیل را که ضمیمه این مصوبه نهایی است، تصویب نمود.
1ـ قطعنامه درباره پروتکل مونرآل.
2ـ قطعنامه درباره مبادله اطلاعات فنی.
3ـ قطعنامه درباره گزارش اطلاعات.
4ـ قدردانی از دولت کانادا.
19ـ در زمان تصویب این مصوبه نهایی برخی از هیأتهای نمایندگی بیاناتی نمودند که در این مدرک ثبت گردیده است.
به منظور گواهی مندرجات، نمایندگان این مصوبه نهایی را امضاء نمودند، انجام شده در مونرآل در تاریخ شانزدهم ماه سپتامبر سال یکهزار و نهصد و هشتاد و هفت در یک متن اصلی به زبانهای عربی، چینی، انگلیسی، فرانسه، روسی و اسپانیایی، متن هر یک از زبانها متساویاً معتبر است. متن اصلی نزد دبیر کل سازمان ملل تودیع خواهد شد.
1ـ قطعنامه درباره پروتکل مونرآل
کنفرانس:
با تصویب پروتکل مونرآل درباره اجسامی که موجب کاهش لایه ازن می‌گردند.
با قدردانی از اینکه پروتکل برای امضاء در ششم سپتامبر 1987 در مونرآل مفتوح گردید، با یادآوری کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن، مصوب 22 مارس 1985، با توجه به قطعنامه کنفرانس نمایندگان تام‌الاختیار درباره حفاظت لایه ازن، مصوب همان روز که در بند ششم آن توصیه شده بود «کلیه دولتها و سازمانهای یک پارچه‌سازی اقتصادی منطقه‌ای، را ترغیب می‌نماید که تا زمانی که پروتکل به مرحله اجراء در نیامده است، موارد پخش CFC خود را مثلاً در آئروسل‌ها، با هر وسیله‌ای که در اختیار دارند، از جمله کنترل تولید یا کاربرد، تا حداکثر ممکن کنترل نمایند.»
1ـ از همه دولتها و سازمانهای یک پارچه‌سازی اقتصادی منطقه‌ای که تاکنون چنین کاری را انجام نداده‌اند دعوت می‌شود که بند ششم را، با در نظر گرفتن وضع خاص کشورهای در حال رشد، به موقع اجراء گذارند.
2ـ از همه دولتها درخواست می‌شود که عضویت کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن را بپذیرند.
3ـ همه دولتها و سازمانهای یک پارچه‌سازی اقتصادی منطقه‌ای را که تاکنون در این کنفرانس شرکت نجسته‌اند ترغیب می‌نماید که پروتکل مونرآل را درباره اجسامی که موجب کاهش لایه ازن می‌گردند، امضاء کنند و عضویت آنرا قبول نمایند.
4ـ از مدیر اجرایی برنامه محیط‌زیست سازمان ملل درخواست می‌کند که این قطعنامه را به دبیرکل سازمان ملل تسلیم نمایند و آنرا بین همه دولتها و سازمانهای یک پارچه‌سازی اقتصادی منطقه‌ای توزیع کنند.
قطعنامه درباره مبادله اطلاعات فنی
کنفرانس:
با تصویب پروتکل مونرآل درباره اجسامی که موجب کاهش لایه، ازن می‌گردند، با علم به اهمیت تقلیل هر چه سریعتر پخش این اجسام، با توجه به نیاز تبادل سریع اطلاعات درباره تکنولوژی‌ها و خط مشی‌هایی که بتوانند این هدف را عملی سازند.
1ـ از مدیر اجرایی برنامه محیط زیست سازمان ملل درخواست می‌کند که تا نخستین ملاقات اعضاء، ترتیبات مناسب را جهت تسهیل مبادله اطلاعات درباره تکنولوژی مذکور در ماده‌های 9 و 10 پروتکل اتخاذ نمایند.
2ـ از دولتها و سازمانهای یک پارچه‌سازی اقتصادی منطقه‌ای ذیعلاقه دعوت می‌نماید که با همکاری یونپ کارگاهی با اهداف زیر در اسرع وقت برپا نمایند.
الف‌ـ مبادله اطلاعات در خصوص تکنولوژی‌ها، خط مشی‌های اجرایی برای کاهش پخش اجسام فهرست شده در ضمیمه «الف» پروتکل و برای یافتن راه‌حلهای دیگر، با توجه به بند 2 ضمیمه 2 کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن.
ب‌ـ تعیین زمینه‌هایی که پژوهشها و خط مشی‌های فنی بیشتری را می‌طلبند.
3ـ همه اعضاء علاقه‌مند را ترغیب می‌نماید که با شرکت در این کارگاه شرکت و کمک به پیشبرد اهداف آن از اطلاعاتی که از این طریق کسب شده است به منظور کاهش پخش آن مواد و یافتن راه حلهای دیگر استفاده شایسته بنمایند.
قطعنامه درباره گزارش دادن اطلاعات
با تصویب پروتکل مونترآل درباره اجسامی که موجب کاهش لایه، ازن می‌گردند، با علم به اهمیت تقلیل هر چه سریعتر پخش این اجسام، با توجه به نیاز تبادل سریع اطلاعات درباره تکنولوژی‌ها و خط مشی‌هایی که بتوانند این هدف را عملی سازند.
1ـ از مدیر اجرایی برنامه محیط زیست سازمان ملل درخواست می‌کند که تا نخستین ملاقات اعضاء، ترتیبات مناسب را جهت تسهیل مبادله اطلاعات درباره تکنولوژی مذکور در ماده‌های 9 و 10 پروتکل اتخاذ نمایند.
2ـ از دولتها و سازمانهای یک پارچه‌سازی اقتصادی منطقه‌ای ذیعلاقه دعوت می‌نماید که با همکاری یونپ کارگاهی با اهداف زیر در اسرع وقت برپا نمایند.
الف‌ـ مبادله اطلاعات در خصوص تکنولوژی‌ها، خط مشی‌های اجرایی برای کاهش پخش اجسام فهرست شده در ضمیمه «الف» پروتکل و برای یافتن راه‌حلهای دیگر، با توجه به بند 2 ضمیمه 2 کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن.
ب‌ـ تعیین زمینه‌هایی که پژوهشها و خط مشی‌های فنی بیشتری را می‌طلبند.
3ـ همه اعضاء علاقه‌مند را ترغیب می‌نماید که با شرکت در این کارگاه شرکت و کمک به پیشبرد اهداف آن از اطلاعاتی که از این طریق کسب شده است به منظور کاهش پخش آن مواد و یافتن راه حلهای دیگر استفاده شایسته بنمایند.
امضاءکنندگان این پروتکل،
که عضو کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن می‌باشند
با آگاهی از وظیفه‌شان موجب آن کنوانسیون مبنی بر اتخاذ تدابیر مناسب جهت حفاظت از بهداشت انسان و محیط‌زیست در مقابل اثرات زیان آور قطعی یا بالقوه ناشی از فعالیت‌های انسان که لایه ازن را دگرگون می‌سازند یا ممکن است دگرگون سازند، با توجه به اینکه پخش بعضی از اجسام در سراسر جهان می‌تواند به نحو چشمگیری لایه ازن را به گونه‌ای تغییر دهند یا موجب کاهش آن شوند که محتملاً موجب اثرات زیان بخش بربهداشت انسان و محیط‌زیست گردند.
با وقوف به اثرات زیست محیطی پخش این اجسام؛
با علم به اینکه تدابیری که به منظور حفاظت لایه ازن از کاهش اتخاذ می‌شوند، باید مبتنی بر داشتن علمی مربوط و با در نظر گفتن ملاحظات فنی و اقتصادی باشد
با تصمیم برای حفاظت لایه ازن از راه اتخاذ تدابیر احتیاطی جهت کنترل منصفانه پخش جهانی موادی که لایه ازن را کاهش می‌دهند و با هدف نهایی حذف این پخش‌ها بر پایة پیشرفتهای دانش علمی و با توجه به ملاحظات فنی و اقتصادی؛
با قبول این واقعیت که مقررات خاصی جهت رفع نیازهای کشورهای در حال رشد به این اجسام لازم است.
با آگاهی از اقدامات احتیاطی که تاکنون به منظور کنترل پخش برخی کلروفلوئوروکربنها، در سطح ملی و منطقه‌ای معمول گردیده است.
با توجه به اهمیت ترغیب همکاری بین‌المللی در پژوهشها و پیشبرد دانش و تکنولوژی مربوط به کنترل و تقلیل پخش اجسامی که موجب کاهش لایه ازن می‌گردند، و با عنایت خاص به نیازهای کشورهای در حال رشد، به نحو ذیل توافق نمودند.
ماده 1ـ تعاریف
از نظر اجرای این پروتکل:
1ـ «کنوانسیون» به معنی کنوانسیون وین برای حفاظت لایه ازن است که در تاریخ 22 مارس 1985 به تصویب رسیده است .
2ـ غیر از مواردی که در متن به هر گونه‌ای دیگر تصریح شده باشد، طرفها، اعضاء و امضاء کنندگان این پروتکل به نحو مرداف به کار رفته‌اند.
3ـ «دبیرخانه» به معنی دبیرخانه «کنوانسیون» می‌باشد.
4ـ «جسم کنترل شده» به معنی جسمی است که در پیوست الف این پروتکل فهرست گردیده است، خواه به تنهایی وجود داشته باشد و خواه به صورت مخلوط. امّا هرگونه جسم یا مخلوطی را که به صورت محصول مصنوعی باشد استثناء می‌کند، جز ظروفی که برای حمل و نقل یا ذخیره کردن، اجسام فهرست شده به کار می‌رود.
5ـ «تولید» به معنی مقدار اجسام کنترل شده‌ای است که تولید گردیده منهای مقداری که از طریق تکنولوژیهایی که مورد تصویب امضاء کنندگان قرار خواهد گرفت از میان می‌رود.
6ـ «مصرف» به‌معنی تولید به‌علاوه واردات، منهای‌صادرات اجسام کنترل‌شده است.
7ـ «سطوح پیش‌بینی شده» تولید، واردات، صادرات و مصرف به معنی سطوحی است که طبق ماده 3 تعیین گردیده‌اند.
8ـ «کفایت افزایی صنعتی» به معنی انتقال تمامی یا جزیی از سطح پیش‌بینی شده تولید یک عضو است به عضو دیگر به منظور نیل به کارآیی اقتصادی یا جوابگویی به تنگناهای قابل پیش‌بینی در ذخایر، در اثر تعطیلی کارخانه‌ها.
ماده 2ـ تدابیر جهت اعمال کنترل
1ـ هر عضو باید مراقبت کند که سطح پیش‌بینی شده مصرفش از اجسام کنترل شده در گروه 1، پیوست الف، برای دورة دوازده ماهه بعد از نخستین روز هفتمین ماه پس از تاریخ لازم‌الاجراء شدن این پروتکل و در هر دوره دوازده ماهه بعد از آن، از سطح پیش‌بینی شده مصرف کشورش در سال 1986 تجاوز ننماید. در پایان همین دوره، هر عضو تولیدکننده یکی یا بیشتر از این اجسام، باید مراقبت نماید که سطح پیش‌بینی شده تولیدش از این اجسام از سطح پیش‌بینی تولیدش در سال 1986 تجاوز نکند، مگر آنکه این سطح کمتر از ده درصد سطح 1986 افزایش یافته باشد. این افزایش فقط تا آنجا قابل قبول است که جوابگوی نیازهای اساسی داخلی اعضاء مشمول ماده 5 و تنها به منظور افزایش خودکفایی صنعتی آنها باشد.
2ـ هر عضو باید مراقبت کند که سطح پیش‌بینی شده مصرف اجسام کنترل شده مندرج در گروه 2، پیوست الف برای دوره دوازده ماهه بعد از نخسیتن روز سی و هفتمین ماه پس از تاریخ قابل اجراء شدن این پروتکل و در هر دوره دوازده ماهه بعد از آن، از سطح پیش‌بینی شده مصرف کشورش در سال 1986 تجاوزنکند. هر عضو تولیدکننده یکی یا بیشتر از این اجسام باید مراقبت کند که سطح پیش‌بینی شده تولیدش از این اجسام از سطح پیش‌بینی شده تولیدش در سال 1986 تجاوز نکند مگر آنکه این سطح کمتر از ده درصد سطح 1986 افزایش یافته باشد. این افزایش فقط تا آنجا قابل قبول است که جوابگوی نیازهای اساسی داخلی اعضاء مشمول ماده 5 و تنها بمنظور کفایت افزایی صنعتی بین اعضاء باشد. شیوه‌های اجرای این تدابیر در نخستین ملاقات اعضاء متعاقب نخستین بررسی علمی اتخاذ خواهد شد.
3ـ هر عضو باید مراقبت نماید که سطح پیش‌بینی شده مصرفش از اجسام کنترل شده در گروه 1، پیوست الف، برای دوره بین اول ژوئیه 1993 تا 30 ژوئن 1994 و در هر دوره دوازده ماهه پس از آن، سالانه از هشتاد درصد سطح پیش‌بینی شده مصرفش در سال 1986 تجاوز نکند. هر عضو تولیدکننده یکی یا بیشتر از این اجسام باید مراقبت نماید که سطح پیش‌بینی شده تولیدش از این اجسام، سالانه از هشتاد درصد سطح پیش‌بینی شده تولیدش در سال 1986 تجاوز نکند. امّا، جهت رفع نیازهای اساسی داخلی اعضاء مشمول ماده 5 و به منظور کفایت افزایی صنعتی بین اعضاء سطح پیش‌بینی شده تولید آنها می‌تواند از آن حد تا ده درصد پیش‌بینی شده تولیدش در سال 1986 فراتر رود.
4ـ هر عضو باید مراقبت کند که سطح پیش‌بینی شده مصرفش از اجسام کنترل شده مندرج در گروه 1، ضمیمه الف، برای دوره بین اول ژوئیه 1998 تا 30 ژوئن 1999 و هر دوره دوازده ماهة بعد، سالانه از پنجاه درصد سطح پیش‌بینی شده مصرفش در سال 1986 تجاوز نکند. هر عضو تولیدکننده یکی یا بیشتر از این اجسام باید مراقبت نماید که سطح پیش‌بینی شده تولیدش از این اجسام سالانه از پنجاه درصد سطح پیش‌بینی شده تولیدش در سال 1986 بیشتر نشود. امّا، جهت رفع نیازهای اساسی اعضاء مشمول ماده 5 و به منظور کفایت افزایی صنعتی بین اعضاء، سطح پیش‌بینی شده تولید آنها می‌تواند از آن حد تا پانزده درصد سطح پیش‌بینی شده تولیدش در سال 1986 فراتر رود.
این بند قابل اجراء است، مگر آنکه اعضاء در جلسه‌ای متشکل از دو سوم اکثریت اعضاء حاضر و صاحب رأی به نمایندگی از طرف حداقل دوسوم مجموع سطح پیش‌بینی شده مصرف اجسام تولید شده توسط اعضاء به نحو دیگری تصمیم بگیرند. این تصمیم باید با توجه به معیارهای مذکور در ماده 6 اتخاذ شود.
5ـ هر عضوی که سطح پیش‌بینی شده تولیدش از اجسام کنترل شده مذکور در گروه 21 پیوست الف در سال 1986 کمتر از بیست و پنج هزار تن بوده است، می‌تواند به منظور افزایش خودکفایی صنعتی تولید مازاد بر حدود مقرر در بندهای 1، 3،4 را به هر عضو دیگری منتقل یا از هر عضو دیگر دریافت نماید، مشروط بر اینکه کل تولید مجموعه سطوح پیش‌بینی شده اعضاء ذیربط از حدود تولید مقرر در این ماده فراتر نرود. هر گونه انتقال این نوع تولیدات باید تا زمان انتقال به اطلاع دبیرخانه برسد.
6ـ هر عضوی که در شمول ماده 5 قرار ندارد، و کارخانه‌هایی برای تولید اجسام کنترل شده در دست ساختمان دارد یا قبل از 16 سپتامبر 1987 قرار داد احداث آنها را منعقد نموده است و پیش از اول ژانویه 1987 مورد را در قوانین مملکتی خود منظور کرده است می‌تواند به منظور تعیین سطح پیش‌بینی شده تولید برای سال 1986، تولیدات این اجسام کارخانه‌ها را به سطح تولید سال 1986 برساند، مشروط به اینکه این کارخانه‌ها قبل از 31 دسامبر 1990 تکمیل شده باشد و اینگونه تولیدات، سطح پیش‌بینی شده مصرف سالانه اجسام کنترل شده عضو مورد بحث را بیش از نیم‌کیلوگرم سرانه افزایش ندهد.
7ـ هر گونه انتقال تولید طبق بند 5 یا هر گونه افزایش تولید طبق بند 6 باید قبل از زمان انتقال یا افزایش به آگاهی دبیرخانه برسد.
8ـ (الف)ـ امضاء کنندگانی که طبق تعریف ماده 1 (6) کنوانسیون دولتهای عضو یک سازمان یک پارچه‌سازی اقتصادی می‌باشند ممکن است موافقت نمایند که وظایف خود را نسبت به مصرف موضوع این ماده مشترکاً انجام دهند، مشروط به اینکه مجموع سطح پیش‌بینی شده شده مصرف همگی آنها از سطوح مقرر در این ماده تجاوز ننماید.
(ب)ـ طرفهای چنین توافقی باید قبل از تاریخ تقلیل مصرف که موافقتنامه درباره آن است، شرایط موافقتنامه را به اطلاع دبیرخانه برسانند.
(پ)ـ اینگونه موافقتنامه فقط در صورتی قابل اجراء می‌شود که همه دولتهای عضو سازمان یک پارچه‌سازی منطقه‌ای و سازمان ذیربط اعضاء این پروتکل باشند و دبیرخانه را از نحوه اجرای تعهدات خود آگاه ساخته باشند.
9ـ (الف)ـ براساس ارزیابیهای انجام شده طبق ماده 6، اعضاء می‌توانند تصمیم بگیرند که:
(1)ـ آیا تعدیل‌های قابل اجراء در مورد امکانات کاهش‌دهنده ازن، که در پیوست الف، مشخص شده‌اند، باید صورت گیرد یا خیر و در صورت اثباتی، چه تعدیلهایی باید انجام گیرد.
(2)ـ آیا تعدیلها و تقلیل تولید یا مصرف اجسام کنترل شده بیشتری باید نسبت به سطوح سال 1986 انجام داد یا خیر و در صورت اثباتی حدود، مقدار و زمان این تعدیلها و کاهش‌ها چه باید باشد.
(ب)ـ پیشنهادهای مربوط به این تعدیلها باید لااقل شش ماه قبل از اجلاس اعضاء، که طی آن پیشنهادها برای تصویب عرضه می‌شوند، توسط دبیرخانه به اطلاع اعضاء رسانده شود.
(پ)ـ در جریان این تصمیم گیریها، اعضاء باید کلیه کوششهای خود را برای نیل به اتفاِ آراء معمول دارند. در صورتیکه این مساعی در خصوص توافق بی‌ثمر بماند و توافقی حاصل نگردد، به عنوان آخرین راه حل، باید این تصمیمات توسط دوسوم آراء اکثریت اعضاء حاضر و دارای حق رأی، که نمایانگر لااقل پنجاه درصد مصرف کل اجسام کنترل شده اعضاء باشند مورد تصویب قرار گیرد .
(ت)ـ تصمیمات مأخوذه که نسبت به همه اعضاء الزام آور است، باید فوراً توسط مرجع امانتدار به اطلاع اعضاء برسد. جز در مواردی که به نحو دیگری در تصمیمات تصریح شده است، تصمیمات مزبور در پایان شش ماه از تاریخ اطلاع مرجع امانتدار به اجراء در خواهد آمد.
10ـ (الف)ـ اعضاء می‌توانند بر اساس ارزیابیهای انجام شده طبق ماده 6 این پروتکل و مطابق شیوه مقرر در ماده 9 کنوانسیون تصمیم بگیرند که:
(1)ـ آیا باید اجسامی را به یکی از پیوستهای این پروتکل افزود یا از آن حذف نمود و اگر چنین است کدام جسم، و
(2)ـ آیا مکانیسم، حدود و زمان‌بندی تدابیر مربوط به کنترل باید در مورد آن اجسام اعمال گردد یا خیر.
(ب) چنین تصمیمی مشروط بر اینکه دوسوم آراء اکثریت اعضاء حاضر و صاحب رأی مورد قبول واقع شده باشد، قابل اجراء خواهد بود.
11ـ با وجود مقررات مندرج در این ماده، اعضاء می‌توانند تدابیر سختگیرانه‌تری از آنچه در این ماده مقرر گردیده است اتخاذ نمایند.
ماده 3ـ محاسبه پیش‌بینی سطوح کنترل:
به منظور مواد 2 و 5 هر عضو باید برای هر گروه از اجسام مذکور در پیوست الف، سطوح پیش‌بینی شده خود را برای موارد ذیل تعیین نماید:
(الف)ـ تولید از طریق
(1)ـ ضرب تولید سالانه از هر جسم کنترل شده در پتانسیل کاهش ازن، که در رابطه با آن در پیوست الف مشخص گردیده است، و
(2)ـ جمع کردن ارقام حاصل برای هر یک از گروهها.
(ب)ـ واردات و صادرات، به ترتیب، با رعایت (و تغییرات لازم در جزئیات حسب ضرورت) شیوة مقرر در بند فرعی (الف)، و
(پ)ـ مصرف، با جمع کردن سطوح پیش‌بینی شده تولید و واردات و تفریق سطح پیش‌بینی شده صادرات، که طبق بند فرعی (الف) و (ب) مشخص شده است. ولی از آغاز ژانویه 1993، صادرات اجسام کنترل شده به کشورهای غیر عضو در هنگام محاسبه مصرف کشور عضو صادرکننده تفریق نخواهد شد.
ماده 4ـ کنترل تجارت با کشورهای غیر عضو
1ـ طی یکسال از تاریخ مجری شدن این پروتکل، هر کشور عضو باید واردات اجسام کنترل شده را از هر کشوری که عضو این پروتکل نیست ممنوع نماید.
2ـ از آغاز ژانویه 1993 هیچ عضو مشمول بند 1 ماده 5 نباید هیچگونه جسم کنترل شده‌ای را به هیچ کشور غیر عضو این پروتکل صادر کند.
3ـ ظرف سه سال از تاریخ به اجراء در آمدن این پروتکل، اعضاء باید، با رعایت شیوه‌های عمل پیش‌بینی شده در ماده 10 کنوانسیون، فهرستی از تولیدات محتوی اجسام کنترل شده به صورت یک ضمیمه تهیه نمایند. اعضایی که طبق شیوه‌های عمل مذکور اعتراضی به آن ضمیمه ننموده‌اند، باید طی یکسال پس از قابل اجراء شدن ضمیمه، واردات آن تولیدات را از هر کشوری که عضو این پروتکل نیست ممنوع کنند.
4ـ ظرف پنجسال پس از مجری شدن این پروتکل، اعضاء باید امکان ممنوع ساختن یا محدودکردن واردات تولیدات ساخته شده با (ولی عاری از) اجسام کنترل شده را از کشورهایی که عضو این پروتکل نیستند، تعیین نمایند. هر گاه چنین امری عملی تشخیص داده شده کشورهای عضو باید، با رعایت شیوه‌های عمل مذکور در ماده 10 کنوانسیون، فهرستی از اینگونه تولیدات تهیه کنند. اعضایی که طبق آن شیوه‌های عملی به فهرست مزبور اعتراض نکرده‌اند، باید طی یکسال پس از قابل اجراء شدن ضمیمه، واردات این محصولات را از هر کشور غیر عضو ممنوع نمایند.
5ـ هر عضو باید از صدور تکنولوژی تولید و استفاده از اجسام کنترل شده به کشورهای غیر عضو این پروتکل جلوگیری کند.
6ـ هر عضو باید از ارایه و تأمین کمک، سوبسید، اعتبار، ضمانت، برنامه‌های بیمه برای صدور محصولات، تجهیزات، کارخانجات یا تکنولوژی که تولید اجسام کنترل شده را تسهیل کند، به کشورهایی که عضو این پروتکل نیستند خودداری نماید.
7ـ بندهای 5 و 6 شامل تولیدات، تجهیزات، کارخانجات یا تکنولوژی‌ای نیست که در مهار کردن ،بهبود بخشیدن، تغییر شکل دادن یا نابود کردن اجسام کنترل شده کمک می‌کنند یا توسعه اجسام جایگزین را تسهیل می‌نمایند و در نهایت به کاهش پخشهای اجسام کنترل شده موثر واقع می‌شوند.
آخرین دیدگاه‌ها