Return to کنوانسیون های محیط زیست

کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها مارپل

کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها مارپل 1373-78 (1351 ه.ش) (2)

CONVENTION ON THE PREVENTION OF MARINE POLLUTION FROM SHIPS
MARPOL – 1973 – 78

هدف کنوانسیون
هدف این کنوانسیون جلوگیری از آلودگی عمدی محیط زیست دریایی و بر طرف سازی کامل آلودگی محیط زیست دریایی ناشی از نفت و دیگر مواد مضر و. به حداقل رساندن اتفاقی این مواد است. هدف اصلی آن، حذف آلودگی عمدی محیط زیست دریا بوسیله نفت و سایر مواد مضر و کاهش تخلیه چنین موادی بصورت عمدی و یا غیرعمدی، از طریق اعمال قوانین و مقررات بر کشتی ها و بنادر می باشد.
کنوانسیون بی المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها در سال 1973 با برگزاری کنفرانس بین المللی آلودگی دریا توسط IMO از 8 اکتبر تا 2 نوامبر 1973 به تصویب رسید. این کنوانسیون متعاقبا توسط پروتکل 1978 که متن آن با برگزاری کنفرانس بین المللی ایمنی تانکر ها و جلوگیری از آلودگی (کنفرانس TSPP ) که توسط IMO ازتاریخ 6 تا 17 فوریه 1978 به ترتیب یافته بود به تصویب رسیده و اصلاح گردید.کنوانسیون اصلاح شده توسط پروتکل تحت عنوان کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی اصلاح شده توسط پروتکل 1978 به طور اختصار مارپل 78/73 شناخته می شود.مقرراتی که در بر گیرنده منابع متعدد آلودگی ناشی از کشتی می باشند در 5 ضمیمه کنوانسیون آمده اند.
کاربرد کنوانسیون:
1) در خصوص کشتی هایی که حق برافراشتن پرچم یک دولت عضو را داشته باشند.
2) در خصوص کشتی هایی که حق برافراشتن پرچم یک دولت عضو را ندارند ولی تحت نظر آنها بهره برداری می گردند.

هرگونه تخلف از الزامات کنوانسیون ممنوع می باشد و مجازات ها باید تحت قوانین دستگاه اجرایی کشتی متخلف صورت پذیرد. همچنین هرگونه تخلف در منطقه تحت حاکمیت هر دولت عضو ممنوع بوده و مجازات ها باید تحت مقررات همان دولت عضو صورت پذیرد.
چنانچه تخلیه و یا آلودگی رخ دهد، هر دولت عضو باید مدارک و مستنداتی که نشان دهنده تخلیه مواد مضر یا جریانی از مواد که حاوی چنین مواد مضری باشد که باعث تخلف از مفاد کنوانسیون گردد را جهت مرجع دریایی دولت صاحب پرچم کشتی تهیه و ارائه نماید و هنگامیکه یک دولت عضو گزارشی مبنی بر سانحه آلودگی دریافت نمود باید بلافاصله مرجع دریایی کشتی آلوده کننده را از وقوع سانحه آلودگی مطلع نماید. در صورتی که یک سانحه در بردارنده اثرات مضر مهمی برای محیط زیست باشد، دولتهای عضو باید به سانحه رسیدگی و متخلفین به دادگاه معرفی شده و مجازات ها باید به اندازه کافی محکم باشند تا از وقوع مجدد تخلف جلوگیری نمایند.
متن کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها 1973
متعاهدان کنوانسیون
با آگاه از لزوم حفظ محیط زیست بشر به طور عام و محیط زیست دریایی به طور خاص با اذعان به اینکه تخلیه عمدی سهوی یا اتفاقی نفت و دیگر مواد مضر از کشتی ها یک عامل مهم آلودگی به شمار می رود.
همچنین با اذعان به اهمیت کنوانسیون بیم المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از نفت 1954 به عنوان اولین سند چند جانبه که با هدف اولیه حفظ محیط زیست منعقد گردیده است و آگاهی از سهم به سزایی که آن کنوانسیون درحفظ دریا ها ومحیط زیست ساحلی از آلودگی داشته است.
با میل به دست یابی به بر طرف سازی کامل آلودگی عمدی محیط زیست دریایی ناشی از نفت و دیگر مواد مضر و به حداقل رساندن تخلیه اتفاقی این مواد با توجه به اینکه این هدف می تواند به بهترین نحو با وضع قواعدی که محدود به آلودگی نفت نمی باشد و جهان شمول هستند بدست می آید. با توجه به ماده های موجود موافقت نموده اند.
ماده های موجود در کنوانسیون
ماده1- تعهدات کلی ناشی از کنوانسیون
1- متعاهدان کنوانسیون موظفند مفاد کنوانسیون حاضر و ضماوم مربوط به آن را که بدان متعهد می شوند در جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست دریایی ناشی از تخلیه مواد مضر یا ترکیبات حاوی چنین موادی که ناقض این کنوانسیون هستند به مرحله اجرا درآورند.
2- مگر در صورتی که صریحا به شکل دیگر مطرح شود اشاره به کنوانسیون حاضر در عین حال اشاره به پروتکل و ضمائم می باشد.

ماده2- تعاریف
در کنوانسیون حاضر چنانچه صریحا به نحو دیگری مقرر گردیده باشد:
1- (ماده) یعنی مفاد درج گردیده در ضمائم کنوانسیون حاضر
2- (ماده مضر ) عبارتست از هر ماده اس که اگر وارد دریا شود و احتمالا با عث خطراتی برای سلامت بشر آسیب رساندن به منابع زنده و زیست دریایی خسارت وارد کردن به امکانات رفاهی و یا ایجاد مزاحمت نسبت یه سایر منابع مشروع دریا شود و یا هر ماده ای را که توسط کنوانسیون حاضر مشمول کنترل می باشد در بر گیرد.
3- الف-(تخلیه) در ارتباط با مواد مضر یا ترکیبات حاوی این مواد یعنی هر گونه رها سازی ناشی از کشتی به هر شکل و شامل هر گونه ریزش غیر عمدی- دفع – پخش نشست – تخلیه مواد توسط تلمبه – خارج کردن یا خالی کردن مواد می باشند.
ب- تخلیه شامل موارد ذیل نمی باشد:
1- دفع در مفهوم کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از دفع مواد زائد و سایر مواد مصوب 13 نوامبر 1972 لندن
2- رها سازی مواد مضر که مستقیما ناشی از اکتشاف و بهره برداری و پردازش دریایی منابع معدنی بستر دریا در رابطه با اکتشاف بهره برداری باشد
3- رها سازی مواد مضر به منظور تحقیقات مجاز علمی در زمینه کاهش یا کنترل آلوگی
4- (کشتی) یعنی هر نوع شناوری که در محیط زیست دریایی فعالیت داشته باشد مانند قایق های هیدروفیل – شناور های هاورکرافت – شناور های هیدروفویل – کرجی شناور- سکو های ثابت یا شناور می باشد.
5- دستگاه اداری یعنی دولن کشوری که کشتی تحت اختیار آن عمل می کند در مورد یم کشتی که حق برافراشتن پرچم کشوری رادارد دستگاه اداری دولت همان کشور پرچم است در مورد سکو های ثابت و شناور که به اکتشاف و بهره برداری بستر و زیر بستر دریا در مجاورت ساحل کشور ساحلی حقو حاکمه را به منظور اکتشاف و بهره برداری از منابع طبیعی آن اعمال می نمایند.دستگاه اداری دولت کشور ساحلی مربوطه می باشد.
6- (سانحه)یعنی واقعه مربوط به تخلیه بالفعل یا احتمالی مواد مضر یا ترکیبات حاوی این مواد در دریا.
7- (سازمان) یعنی سازمان مشورتی دریایی بین الدول.
ماده 3- کاربرد.
1- کنوانسیون حاضر نسبت به موارد ذیل اجرا خواهد شد:
الف- کشتی هایی که حق برافراشتن پرچم یکی از متعاهدان کنوانسیون را دارند.
ب- کشتی هایی که حق برافراشتن پرچم یکی از متعاهدان را ندارد اما تح اختیار آن عمل می کنند.
2- هیچ یک از مندرجات ماده حاضر نباید به گونه ای تفسیر شود که از حقو حاکمه متعاهدان نسبت به بستر و زیر بستر دریا در مجاورت سواحل آنها به موجب حقو بین الملل برای منظور اکتشاف و بهرهبرداری از منابع طبیعی انحراف حاصل نماید با این حقو را گسترش دهد.
3- کنوانسیون حاضر نباید نسبت به هیچ کشتی جنگی ناو پشتیبانی یا سایر کشتی ها که تحت مالکیت یا بهره برداری یک شکور هستند و در زمان مورد نظر در خدمت دولتی غیر تجاری بکار برده می شدند اجرا گردد.اما هر متعاهدی باید با اتخاذ تدابیر مناسب بدون لطمه وارد کردن به عملیات یا قابلیت های اجرایی کشتی های فو که تحت مالکیت یا بهره برداری آن متعاهد هستند تضمین نماید که این کشتی ها بطریقی هماهنگ تا جایی که مطابق با کنوانسیون حاضر معقول و عملی است عمل می کنند.
ماده4- تخلف
1-هر نوع تخلف نسبت به ضوابط مقرر در کنوانسیون حاضر باید ممنوع گردد و ضمانت اجرای مربوط به آن تحت قوانین دستگاه اداری کشتی در جایی که تخلف صورت می گیرد وضع گردند. در صورتی که دستگاه اداری از چنین تخلفی مطلع گردد و قانع شود ادله کافی برای شروع دادرسی علیه تخلف ادعا شده موجود است .باید دادرسی مذکور را تا جایی که ممکن است طبق قوانین دستگاه اداری به جریان اندازد.
2-هر نوع تخلفی نسبت به ضو.ابط مقرر در کنوانسیون حاضر در حوزه صلاحیت هر یک از متعاهدان کنوانسیون می باید ممنوع گردد و ضمانت اجرای مربوط به آن تحت قوانین آن متعاهد وضع گرددو هر زمانی که چنین تخلفی اتفاق می افتد متعاهد مذکور موظف است:
الف- دادرسی را بر طبق قوانین خود به جریان اندازد یا
ب- اطلاعیه و ادله را که مبنی بر وقوع تخلفی در اختیار دارد در اختیار مرجع اداری کشتی قرار دهد.
3-در جایی که اطلاعات یا ادله با توجه به هر تخلفی نسبت به کنوانسیون حاضر توسط کشتی در اختیار مرجع اداری کشتی مذکور قرار می گیرد مرجع یاد شده موظف است سریعا متعاهدی را که اطلاعات یا ادله را تهیه نموده است و همچنین سازمان را از اقدامات انجام شده مطلع سازد.
4- مجازات تصریح شده به موجب قانون یک کشور متعاهد متعاقب ماده حاضر باید به اندازه کافی جهت منع تخلف از کنوانسیون حاضر شدید باشد و باید قطع نظر از امکان وقوع تخلف از شدت مساوی بر خوردار باشد.
ماده5-گواهینامه ها و قواعد ویژه بازرسی کشتی ها
1-با رعایت مفاد بند 2 این ماده گواهینامه صادره تحت اختیارات یک متعاهد کنوانسیون مطابق با مفاد مقرات آن باید توسط دیگر متعاهدین پذیرفته شوند و به منظور تمامی مقاصد تحت پوشش کنوانسیون حاضر دارای همان اعتبار گواهینامه های صادره توسط خود آنها تلقی گردند.
1- کشتی که ملزم به داشتن گواهینامه طبق مفاد مقررات کنوانسیون می باشد زمانی که در بنادر و پایانه های دریایی آن متعاهد قرار دارد مشمول بازرسی توسط ماموران دارای اختیارات قانونی خواهد بود.
2- در صورتی که متعاهدی مانع ورود یک کشتی خارجی به بنادر و پایانه های دریایی تحت صلاحیت خود باشد یا اقداماتی علیه چنین کشتی به دلیل آنکه کشتی مفاد کنوانسیون حاضر را رعایت نمی نماید صورت دهد متعاهد موظف است سریعا به کنسول یا نماینده دیپلماتیک کشور متعاهدی که کشتی حق بر افراشتن پرچم آن کشور را داردو یا در صورتی که ممکن نباشد به مرجع اداری کشتی مربوطه اعلام نماید. قبل از ممانعت از ورود یا اقدام کردن متعاهد ممکن است تقاضای مشورت با مرجع اداری مربوطه را نماید. اطلاعات باید همچنین به مرجع اداری زمانی که کشتی یک گواهینامه معتبر مطابق بات مفاد را همراه ندارد ارائه گردد.
3- در مورد کشتی های متعلق به غیر متعاهدین به کنوانسیون متعاهدین موظف به اجرای الزامات کنوانسیون حاضر می باشند که می تواند برای حصول اطمینان از اینکه هیچگونه رتار تبعیض آمیزی به نفع این چنین کشتی هایی معمول نگردد لازم باشد.
ماده6-کشف تخلفات و اجرای کنوانسیون
1-متعاهدان کنوانسیون موظفند جهت کشف تخلفات و اجرای مفاد کنوانسیون حاضر با بکارگیری از تمامی تدابیر مناسب و عملی کشف و کنترل محیطی روش های مناسب ارائه گزارش و جمع آوری ادله همکاری نمایند.
2-کشتی که در مورد آن کنوانسیون حاضر اعمال می گردد ممکن است در هر بندر یا پایانه دریایی یک کشور متعاهد مشمول بازرسی توسط مامورانی قرار گیرند که به منظور تحقیق در مورد کشتی که آیا مواد مضری را بر خلاف مفاد مقررات تخلیه نموده است یا خیر انتخاب شده اند . در صورتی که یک بازرس تخلف از کنوانسیون را اعلام نماید گزارش باید به مرجع اداری جهت اقدام مناسب ارسال گردد.
3-متعاهد باید ادله را در صورتی که کشتی مواد مضر یا ترکیبات شامل چنین موادی را بر خلاف مفاد مقررات تخلیه نموده است . جهت مذرجع اداری فراهم نماید . اگر چنین کاری عملی باشد مقامات ذیصلاح متعاهد قبلی باید به فرمانده کشتی تخلف ادعا را اعلام نماید.
4-به محض دریافت چنین ادله ای مرجع اداری مطلع موظف است موضوع را بررسی کند و ممکن است از متعاهد دیگری تقاضا نماید تا ادله بهتری یا بیشتری را از نقض ادعا شده فراهم کند.
5-یک متعاهد همچنین ممکن است کشتی که در مورد آن کنوانسیون حاضر اعمال می شود زمانی که به بنادر یا پایانه های دریایی در حوزه صلاحیت خود وارد می شود در صورت دریافت تقاضایی از هر متعاهد ب ادله کافی که کشتی مواد مضر یا ترکیبات حاوی چنین موادی را در هر جایی تخلیه نموده است باز رسی نماید.
ماده7- تاخیر غیر ضروری برای کشتی ها
1- تمامی تلاش های ممکنه باید اتخاذ گردد تا از توقف یا تاخیر غیر ضروری کشتی به موجب ماده 4-5-یا 6 کنوانسیون حاضر جلوگیری گردد.
2- به موجب ماده 4-5- یا 6 کنوانسیون حاضر زمانی که کشتی به طور غیر ضروری متوقف شود یا حرکت آن ب تاخیر بیافتد محقق جبران هر گونه خسارت یا ضرر متحمل شده از طرف خواهد بود.
ماده8-گزارشات مربوط به سوانح ناشی از مواد مضر
1-گزارش مربوط به یک سانحه باید بدون تاخیر و تا جایی که ممکن است طبق مفاد پروتکل یک کنوانسیون حاضر تهیه گردد.
2-هر متعاهد کنوانسیون موظف است :
الف- اقدامات لازم برای یک مامور یا نمایندگی خاص به منظور دریافت و پردازش تمامی گزارشات مربوط به سوانح را معمول دارد.
ب- سازمان را از جزئیات کامل اقدامات مذکور جهت انتقال به سایر متعاهدان و کشور های عضو سازمان مطلع سازد.
3-هر زمانی که متعاهدی گزارشی به موجب مفاد ماده حاضر دریافت می کند متعاهد باید گزارش را بدون تاخیر به مراکز ذیل انتقال دهد:
الف- مرجع اداری کشتی مربوطه و
ب- هر کشوردیگری که ممکن است متاثر از این امر شده باشد.
3- هر متعاهد کنوانسیون متعهد به صدور دستورات به شناور ها و هواپیمای بازرسی دریانوردی خود و دیگر خدمات ویژه برای گزارش به مقامات در خصوص سانحه اشاره شده در پروتکل یک کنوانسیون حاضر می باشد.متعاهد مذکور باید درصورتی که مورد را مناسب بداند بر طبق آن به سازمان و دیگر متعاهد مربوطه گزارش نماید.
ماده9-سایر معاهدات و تفسیر
1-به محض لازم الاجرا شدن کنوانسیون حاضر کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا توسط نفت مصوب 1954 که اصلاح شده بین متعاهدان کنوانسیون می باشد فسخ شود.
2-هیچ موردی در کنوانسیون حاضر نباید به تدوین حقو و توسعه حقو دریا ها توسط کنفرانس ملل متحده در مورد حقو در یا ها منعقد پیرو قطعنامه XXV 2750 C مجمع عمومی سازمان ملل متحد تاثیر بگذارد و نباید بر ادعا های حاضر یا آینده و نقطه نظرات حقوقی هر کشوری مربوط به حقو دریا ها و ماهیت و محدوده ساحلی و حوزه صلاحیت پرچم کشور تاثیر گذارد.
4- اصطلاح (حوزه صلاحیت ) در کنوانسیون حاضر باید از لحاظ حقو بین المللی لازم الاجرا را در زمان تطبیق عملی یا شرح کنوانسیون حاضر تفسیر گردند.
ماده10- حل اختلافات
هر اختلافی میان دو یا تعداد بیشتری از متعاهدان کنوانسیون در ارتباط با شرح عملی کنوانسیون حاضر در صورتی که حل مشکل از طریق مذاکره میان متعاهدان مربوطه امکان پذیر نباشذ و متعاهدان به توافق نرسند به محض درخواست هر یک از آنها مسئله باید به داوری مشخص شده در پروتکل 2 کنوانسیون حاضر گذاشته شود.

ماده11-ابلاغ اطلاعات
1- متعاهدان کنوانسیون متعهد به ابلاغ موارد ذیل به سازمان می باشند:
الف- متن قوانین سفارشات دستورات و مفاد و دیگر اسنادی که در مورد موضوعات گوناگونی در چارچوب کنوانسیون حاضر اعلام شده است
ب- فهرستی از نمایندگی های غیر دولتی که مجازند از طرف آنها در مورد موضوعات مربوط به طراحی ساختمان و تجهیزات کشتی های حامل مواد مضر طبق مفاد کنوانسیون عمل کند.
پ- تعداد کافی از نمونه های مدارک آنها که تحت مفاد کنوانسیون صادر گردیده است.
ت- فهرستی از امکانات دریافتی شامل موقعیت طرفیت و امکانات موجود و دیگر مشخصات
ث- گزارش های رسمی یا خلاصه ای از گزارشات تا جایی که نتایج تطبیق عملی کنوانسیون حاضر را نشان دهد و
ج- یک گزارش آماری سالیانه در یک فرم استاندارد شده توسط سازمان مجازات های واقعی تحمیل شده به جهت تخلف از کنوانسیون حاضر
2-سازمان موظف است متعاهدان را از دریافت هر ابلاغی به موجب ماده حاضر مطلع سازد و به تمامی متعاهدان اطلاعات ابلاغ شده به سازمان را تحت بند فرعی (ب) تا (ج) ماده حاضر منتشر نماید.
ماده12-خسارت های وارد به کشتی ها
1-هر مرجع اداری متعهد است تحقیقات مربوط به خسارت وارده بر هر یک از کشتی های خود را به موجب مفاد این کنوانسیون در صورتی که چنین خسارتی زیان های عمده ای را به محیط زیست دریایی وارد آورده است اداره کند.
2- هر متعاهد کنوانسیون متعهد است اطلاعات مربوط به یافته های حاصل از تحقیقات مذکور را برای سازمان فراهم نماید این زمانی است که اقتضا دارد اطلاعات مذکور در تعیین اینکه چه تغییراتی در کنوانسیون حاضر ممکن است مطلوب باشد مورد توجه قرار گیرد.
ماده 13- امضا- تصویب- قبول – تایید و الحا
1- کنوانسیون حاضر برای امضا در مقر سازمان از تاریخ 15 ژانویه 1974 تا 31 دسامبر 1974 و پس از آن برای الحا مفتوح خواهد بود کشور ها ممکن است به منوانسیون حاضر به طیق ذیل متعهد گردند:
الف- امضا بدون نیاز به تصویب قبول یا تایید یا
ب- امضا نیازمند تصویب قبول یا تایید که با تصویب قبول یا تایید همراه شده است یا
ج- الحا
2- تصویب قبول تایید یا الحاقیه از طریق ابداع اسناد نزد دبیر کل سازمان صورت تحقق خواهد پذیرفت .
3- دبیر کل سازمان تمامی دولت هایی که کنوانسیون حاضر را امضا کرده یا به آن ملحق شده اند را از هر امضا و تصحیح سند جدید پذیرش تایید یا الحا و خمچنین تاریخ تصحیح سند مطلع خواهد نمود.
ماده14- ضمیمه های اختیاری
1-هر دولتی ممکن است به هنگام امضا تصویب پذیرش تایید یا الحا به کنوانسیون حاضر اعلام نماید که یک یا تمامی ضمیمه های سوم – چهارم و پنجم (که از این پس با عنوان ضمیمه های اختیاری نام برده می شود) کنوانسیون حاضر را نمی پذیرد.به موجب موارد فوق متعهدان کنوانسیون باید به هر ضمیمه به طور کامل متعهد باشند.
3- دولتی که اعلام نموده است که متعهد به یک ضمیمه اختیاری نمی باشد ممکن است در هر زمانی چنین ضمیمه ای را با ایداع اسناد به سازمان اشاره شده در ماده (2) 13 به سازمان بپذیرد.
3-دولتی که به موجب بند یک این ماده اعلامیه ای در خصوص ضمیمه اختیاری صادر می نماید و متعاقبا نیز آن ضمیمه را طبق بند 2 این ماده مورد پذیرش قرار نمی دهد متعهد به امری نخواهد بود همچنین نخواهد توانست امتیازات مذکور در این کنوانسیون را در خصوص مسائل مرتبط با چنین ضمیمه ای مطالبه نماید.
4-سازمان دولت هایی که کنوانسیون حاضر را امضا کرده یا به آن ملحق شده اند را از هر اعلامیه ای که به موجب این صادر شده و همچنین از دریافت اسناد تودیع شده وفق مقررات بند 2 این ماده مطلع خواهد نمود.
ماده15- لازم الاجرا شدن
1-کنوانسیون حاضر باید 12 ماه پس از تاریخی لازم الاجرا خواهد شد که در آن تاریخ حداقل 15 دولتی که ظرفیت ناوگان تجاری آنها بیشتر از 50 درصد ظرفیت خالص کشتیرانی تجاری دنیا را تشکیل می دهد طبق ماده 13 جزء متعاهدان قرار گرفته باشند.
3- یک ضمیمه اختیاری 12 ماه پس از تاریخی لازم الاجرا خواهد شد که شرایط قید شده در بند 1 ماده حاضر در ارتباط با آن ضمیمه حاصل شده باشد.
3-سازمان دولت هایی که کنوانسیون حاضر را امضا کرده یا به آن ملحق شدند را از تاریخ لازم الاجرا شدن آن و تاریخی که ضمیمه اختیاری طبق بند 2 این ماده لازم الاجرا می شود مطلع خواهد نمود.
4-برای دولت هایی که اسناد تصویب پذیرش تایید یا الحا را ر ارتباط با این کنوانسیون ی هر گونه ضمیمه اختیاری را بعد از تحقق شرایط لازم الجرا شدن آن اما قبل از تاریخ لازم الاجرا شدن تودیع نموده باشند.تصویب – پذیرش – تایید یا الحا در تاریخ لازم الاجرا شدن این کنوانسیون یا چنین الحاقیه ای یا سه ماه بعد از تاریخ تصحیح سند ( هر کدام که تاریخ آن دیر تر باشد)پایدار خواهد گردید.
5-برای دولت هایی که سند تصویب پذیرش تایید یا الحا را پس از تاریخی که کنوانسیون یا ضمیمه اختیاری لازم الاجرا می گردد تودیع نموده باشد. کنوانسیون یا ضمیمه اختیاری سه ماه پس از تاریخ تودیع سند لازم الاجرا خواهد گردید.
6-بعد از تاریخی که طی آن تمامی شرایط لازم به موجب ماده 16 جهت لازم الاجرا کردن اصلاحیه ای به این کنوانسیون یا ضمیمه اختیاری فراهم شده باشد هر سند تصویب پذیرش تایید یا الحا تودیع شده به کنوانسیون و ضمیمه به همان نحوی که اصلاح شده تسریع خواهد یافت.
ماده 16- اصلاحات
1- کنوانسیون حاضر ممکن است توسط روش ای ذکر شده در بندهای ذیل اصلاح شود
2- اصلاحا پس از رسیدگی توسط سازمان (اصل اصلاحیات در کنوانسیون موجود است)
3- اصلاحیه توسط کنفرانس(اصل اصلاحیات در کنوانسیون موجود است)
ماده17- ارتقا همکاری های فنی
متعاهدان کنوانسیون باید با مشاوره با سازمان و دیگر اعضا بین المللی جهت ارتقا کمک و همکاری از طریق مدیر اجرایی برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد را که کمک فنی تقاضا می نمایند برای موارد ذیل حمایت کنند:
الف- آموزش پرسنل فنی و علمی
ب- فراهم کردن تجهیزات لازم و امکانات دریافت و کنترل
پ- تسهیل سایر تدابیر و اقدامات جلوگیری یا تخفیف آلودگی محیط زیست دریایی ناشی از کشتی ها و
ت- تشویق برای تحقیق
جیحا در کشورهای مورد بحث جهت پیشبرد هر چه بیشتر اهداف و مقاصد کنوانسیون حاضر.
ماده 18- انقضا
1- کنوانسیون حاضر یا هر ضمیمه اختیاری ممکن است توسط هریک از متعاهدین کنوانسیون در زمانی پس از گذشت 5 سال تاریخی که کنوانسیون یا ضمیمه مذکور برای آن متعاهد لازم الاجرا می گردد فسخ شود.
2- فسخ به موجب اعلامیه کتبی به دبیر کل سازمان که تمامی متعاهدان دیگر را از چنین اعلامیه دریافتی و تاریخ دریافت آن و همچنین تاریخی که چنین فسخی به عمل آمده مطلع می سازد صورت تحقق به خود خواهد گرفت.
3- فسخ باید 12 ماه پس از دریافت اعلامیه فسخ توسط دبیر کل سازمان یا پس از اتمام دوره طولانی تر دیگری که ممکن است در اعلامیه ذکر شود اجرا گردد.
ماده 19- تودیع و ثبت
1- کنوانسیون حاضر نزد دبیر کل سازمان که رو نوشت های تایید شده مطابق با اصل به آن را به تمامی دولت هایی که کنوانسیون حاضر را امضا یا به آ ن ملحخق شده اند سپرده خواهد شد.
2- به محض لازم الاجراشدن کنوانسیون حاضر متن باید توسط دبیر کل سازمان به دبیر کل سازمان ملل متحد برای ثبت و انتشار طبق ماده 102 منشور ملل فرستاده شود.
ماده 20- زبان ها
کنوانسیون حاضر باید در یک سند به زبان های انگلیسی – فرانسه- روسی و اسپانیایی که از اعتبار برابر برخوردار هستند تهیه شود .ترجمه های رسمی به زبان های عربی – آلمانی – ایتالیایی و ژاپنی تهیه و همراه با نسخه اصلی تودیع خواهد شد.
گواهی می شود که امضا کنندگان ذیل به منظور امضاپروتکل حاضر دارای اختیار تام از طرف دولت های متبوعشان می باشند.مصوب لندن روز 2 نوامبر 1973

ضمائم مارپل:

I مقررات برای جلوگیری از آلودگی ناشی از نفت
II مقررات برای کنترل آلودگی توسط مواد مایع سمی بصورت فله
III مقررات برای جلوگیری از آلودگی توسط مواد مضر بسته بندی شده
IV مقررات برای جلوگیری از آلودگی توسط فاضلاب کشتی ها
V مقررات برای جلوگیری از آلودگی توسط از زباله کشتی ها
VI مقررات برای جلوگیری از آلودگی هوا ناشی از کشتی

دولت جمهوری اسلامی ایران به سه ضمیمه 1، 2 و 5 آن در سال 1381 و ضمایم 3،4 و 6 در سال 1388ملحق گردیده و بر اساس ضمائم کنوانسیون مارپل، بنادر باید به تسهیلاتی در جهت دریافت مواد زائد از کشتیها مجهز شوند و مواد زائد مربوط به مواد نفتی و ضایعات نفتی، روغن سوخته و اسلاج، آب خن و زباله را از شناورها دریافت میکند.

کمیته حفاظت محیط زیست دریایی MEPC در آغاز کار خود در سال 1974 به دلیل نیاز تعدادی از مفاد به توضیح و بروز اشکال در اجرای آن در سال 1974 بعه بررسی نعدادی از مفاد مارپل 78/73 پرداخته است.
به منظور رفع این ابهامات و مشکلات به شکل واحد کمیته موافقت نمود که مناسب است تا تفسیری یکسان و معتبر در بعضی موارد به صورت اصلاحیه هایی نسبت به متن کنوانسیون تهیه گردد.
حال به جدید ترین متون مفاد و تفسیر های ماده ها و پروتکل ها و 5 ضمیمه مارپل 78/73 و اصلاحاتی را که متن آنها پذیرفته شده اما هنوز لازم الجرا نشده اند اشاره می شود.یک استثنا عبارت از اصلاحات وارد بر ضمیمه 1و 2 که یک سیستم هم آهنگ جهت بازرسی و اعطای گواهینامه ها را معرفی می کند می باشد و متن آن در اجلاس 29 MEPC 12 تا 16 مارس 1990 تصویب شده است . این اصلاحات در همان روزی لازم الجرا خواهند گردید که پروتکل 1988 مربوط به کنوانسیون های 1974 SOLAS و خطوط بارگیری 1966 که شامل مفادی هم آهنگ با این اصلاحات می باشند لازم الاجرا گردند.
ضمیمه 1-مقررات جلوگیری از آلودگی ناشی از نفت
ضمیمه 1 در تاریخ 2 اکتبر 1983 لازم الجرا گردید و بین متعاهدان مارپل 78/73 کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا توسط نفت مصوب 1954 را که در سال 1962 و 1969 اصلاح و سپس لازم الجرا گردیده بود نسخ نمود. متن تعدادی از اصلاحیه های ضمیمه 1 توسط قطعنامه (25) 14 MEPC 7 سپتامبر 1984 از سوی MEPC به تصویب رسیده که در 7 ژانویه 1986 لازم الجرا گردید . متن بسیاری از اصلاحیه های بعدی توسط MEPC تصویب شده است.
دو مورد اصلاحاتی که توسط MEPC تصویب ولی تا کنون لازم الجرا نشده عبارتند از:
برگزیدن منطقه قطب جنوب به عنوان منطقه ویژه که اتنتظار می رود در 17 مارس 1992 لازم الاجرا شودو
مقررات جدید مواد (3) 17 و 26 فرم های دفتر ثبت وقایع نفتی و فرم های تکمیلی برای گواهینامه IOPP که انتظار می رود در 6 نوامبر 1993 لازم الاجرا گردند.
شرایط مقرر برای منطقه ویژه در حال حاضر دریای بالتیک دریای سیاه و مناطق دریای مدیترانه قابل اجرا است و برای منطقه قطب جنوب انتظار می رود از 17 مارس 1992 که اصلاحات لازم الاجرا می گردند قابل اجرا باشد.
این ضمیمه در مورد همه تانکرهای با ظرفیت ناخالص 150 تن و بالاتر و سایر کشتیها با ظرفیت ناخالص 400 تن و بیشتر اعمال می گردد. تخلیه مواد حاوی نفت به دریا در مناطق ویژه دریایی در هر شرایطی ممنوع و در سایر مناطق از محدودیتهایی برخوردار می باشد.
کلیه نفتکشهای با ظرفیت ناخالص 150 تن و بیشتر و سایر کشتیهای غیرنفتکش با ظرفیت 400 تن و بیشتر باید “طرح اضطراری آلودگی نفتی بر روی کشتی” (SOPEP) داشته باشند.
1- تركيبات ارگانو هالوژنها.
2- جيوه و تركيبات آن.
3- كادميوم و تركيبات آن.
4- پلاستيكهاي پايدار و ديگر مواد تركيبي پايا، بطور نمونه، تور ماهيگيري و طنابهايي، كه ممكن است به صورت شناور يا معلق در دريا باقي بمانند‌بطوري كه با كشتيراني و ماهيگيري و ديگر استفاده‌هاي قانوني در دريا تداخل پيدا كنند.
5- نفت خام، نفت سياه، نفت سنگين ديزل و روغنهاي روان كننده، مايعات هيدروليكي و هر گونه مخلوطي كه داراي چنين موادي بوده و با هدف دفع،‌بارگيري شده باشند.
6- مواد زايد داراي راديواكتيويته بسيار قوي يا ساير مواد راديواكتيويته قوي كه بوسيله نهاد بين‌المللي ذيصلاح در اين زمينه – كه در حال حاضر آژانس‌بين‌المللي انرژي اتمي مي‌باشد- در زمينه‌هاي بهداشت عمومي، زيست شناسي و ديگر زمينه‌ها به عنوان مواد نامناسب براي دفع در دريا تعريف‌شده‌اند.
7- هرگونه مواد به هر شكل (‌به عنوان مثال جامد، مايع، نيمه مايع، گازها يا در حالت زنده) كه براي جنگهاي بيولوژيكي و شيميايي توليد شده است.
8- بندهاي بالاي اين ضميمه موادي را كه به سرعت از طريق روشهاي فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي در دريا به مواد بي‌ضرر تبديل مي‌شوند در بر‌نمي‌گيرد، به شرط آنكه:
‌الف – جانداران دريايي خوراكي را نامطبوع ننمايد، يا
ب – موجبات تهديد سلامتي بشر يا حيوانات اهلي را فراهم ننمايند.
‌اگر ترديدي در بي‌ضرر بودن مواد وجود داشته باشد، روش مشورتي موضوع ماده (14) توسط اعضاي متعاهد رعايت خواهد شد.
9- اين ضميمه، آن دسته از مواد يا مواد ديگري (‌نظير لجن‌هاي فاضلاب و مواد حاصل از لايروبي) را كه داراي موادي باشند كه در بندهاي (1) تا(5)‌فوق به عنوان آلوده كننده جزيي به آنها اشاره شده است، شامل نمي‌شود. چنين مواد زايدي در صورت اقتضا مشمول مفاد مندرج در ضمايم (2)‌و(3)‌مي‌شود
ضمیمه 2– مقررات کنترل آلودگی ناشی از مواد سمی مایع به صورت فله
این ضمیمه برای کلیه کشتیهایی که مایعات مضر بصورت فله را حمل میکنند اعمال می گردد. بر اساس این ضمیمه موادی که ممکن است باعث صدمه به محیط زیست دریایی گردند، تخلیه آنها به دریا ممنوع و باقیمانده این مواد باید به بندر تحویل داده شود.
ضمیمه دوم در تاریخ 6 آوریل 1987 در یک فرم اصلاح شده توسط قطع نامه (22) 17 MEPC مورخ 5 دسامبر 1985 لازم الاجرا گردید. ضمیمه دوم متعاقبا در تاریخ 17 مارس 1989 با قطع نامه (27)34 MEPC اصلاح گردید.
اصلاحات 1989 قصد دارد پیوست 2 و 3 را مطابق با نیاز روز نموده و آنها را به ترتیب با فصول _VI 17 و VII 18 کد IBC و BCH مطابقات نماید اصلاحات 1989 در تارخ 13 اکتبر 1990 لازم الجرا شده اند.
با اختیارات داده شده توسط MEPC و MSC کمیته فرعی BCH اصلاحاتی را برای ضمیمه 2 و همچنین کد های IBC و BCH فراهم نمود تا فهرست های مواد شیمیایی درج شده در پیوست 2 و 3 ضمیمه 2 فصل های 17 و 18 کد IBC و فصل های 5 و 6 کد BCH را ترکیب نمایند. فهرست پیوست های 2 و 3 فصل های 5 و 6 کد BCH با اشاره به فصل های 17 و 18 کد IBC جایگزین خواهد شد. انتظار می رود این اصلا حات توسط MEPC در اکتبر 1993 تصویب شوند.
‌موادي كه در زير جهت اهداف جز (‌الف) بند (1) ماده (6) مي‌آيند نياز به مراقبت ويژه دارند. (10)
‌الف – زوايدي كه داراي مقادير مشخصي از موادي هستند كه به صورت زير فهرست شده‌اند:
‌آرسنيك
‌سرب
‌مس و تركيبات آنها
‌روي
‌تركيبات ارگانوسيليكن‌ها
‌سيانيدها
‌فولورايدها
‌حشره‌كش‌ها و مشتقات آنها كه در ضميمه (1) آورده نشده‌اند.
ب – در خصوص صدور مجوز جهت دفع مواد اسيدي و قليايي به مقدار فراوان، وجود احتمالي چنين موادي در بند (‌الف) بالا و مواد اضافه شده زير‌مورد بررسي و توجه قرار خواهد گرفت:
‌بريليوم
‌كروميوم
‌نيكل و تركيبات آنها
‌واناديوم
ج – كانتينرها، تراشه‌هاي فلزات و ديگر زوايدي كه به صورت انبوه قابليت غرق شدن در دريا را دارند و مي‌توانند بطور جدي مانعي براي ماهيگيري يا‌دريانوردي باشند.
‌د – زوايد راديواكتيو يا ساير مواد راديواكتيو كه در ضميمه (1) آورده نشده‌اند.‌اعضاي متعاهد بايد در صدور مجوزها براي دفع اين مواد توصيه‌هاي‌نهادهاي بين‌المللي ذيصلاح را در اين زمينه – كه در حال حاضر آژانس بين‌المللي انرژي اتمي مي‌باشد- مد نظر قرار دهند.
ضمیمه 3- مقررات جلوگیری از آلودگی ناشی از مواد مضر بصورت بسته بندی شده
این ضمیمه برای کشتیهایی که حامل مواد مضر به شکل بسته بندی می باشند اعمال می گردد و مواد مضر به آن دسته اطلاق می گردد که بر اساس مقررات حمل کالاهای خطرناک از طریق دریا (IMDG code) خطرناک شناخته شده باشند. بر اساس این ضمیمه حمل و نقل مواد مضر ممنوع می باشد مگر بر اساس شرایط معین شده مانند موارد بسته بندی، علامت گذاری، چسب زنی، وجود اسناد و مدارک کافی، چیدمان کالا و محدودیت های ویژه در ارتباط با ایمنی کشتی و حفاظت از جان افراد در دریا باشد.
شرط لازم الاجرا شدن ضمیمه 3 در تاریخ 1 ژوئیه 1991 تامین شده و از تاریخ 1 ژوئیه 1992 لازم الا جرا خواهد گردیدو موافقت شده است که ضمیمه بایداز طریق مجموعه قواعد بین المللی حمل کالا های خطر ناک از طریق دریا به اجرا در آید .متن اصلاحات ضمیمه در بر گیرنده آلودگی دریا توسط کمیته ایمنی دریانوردی (اصلاحیه 89- 25) فراهم و تصویب شده است و توصیه شده که از 1 ژوئن 1991 به اجرا درآید. MEPC همچنین با متن پیش نویس اصلاح شده ضمیمه 3 متضمن ارجاع به مجموعه قواعد IMDG که کمیته تمایل به پذیرش رسمی آن از اکتبر 1992 را دارد موافقت نمود.
‌مقرراتي كه در ايجاد معيارهاي راجع به صدور مجوزها براي دفع مواد زايد در دريا مورد توجه قرار مي‌گيرند، با در نظر گرفتن بند(2) ماده (4) شامل‌موارد ذيل مي‌باشد:
‌الف – مشخصات و تركيبات مواد:
1- مجموع مقادير و ميزان متوسط تركيب مواد دفع شده (‌بطور نمونه در هر سال)،
2- شكل مواد (‌براي مثال مواد جامد، لجن، مايع يا گازي)،
3- خواص: فيزيكي(‌براي مثال حلال بودن و وزن مخصوص مواد)، شيميايي و بيوشيميايي (‌براي نمونه: اكسيژن‌خواهي، مغذيها) واز نظر بيولوژيكي(‌براي مثال وجود ويروس‌ها، باكتري‌ها، انگلها و مخمرها)
4- ميزان سمي بودن،
5- پايداري، از نظر فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي،
6- ذخيره و تغيير شكل زيستي در مواد بيولوژيكي يا رسوبات، 7- حساسيت در مقابل تغييرات فيزيكي، شيميايي و بيوشيميايي و واكنش در محيط‌آبي با ديگر مواد آلي و غيرآلي قابل حل،
8- احتمال ايجاد آلودگي‌ها يا ديگر تغييراتي كه باعث كاهش در قابليت فروش منابع (‌ماهي، صدف و غيره) مي‌شود.
ب – ويژگيهاي محل دفع و روش ريختن مواد زايد:
1- محل (‌براي مثال هماهنگي منطقه دفع، عمق و مقدار فاصله از ساحل)، محل آن در رابطه با ديگر محل‌ها (‌ براي مثال مطلوبيت محل‌ها، محل‌تخم‌ريزي و پرورش ماهي و محلهاي ماهيگيري و منابع قابل بهره‌برداري).
2- شاخص ريختن مواد زايد در هر مرحله خاص (‌براي مثال، مقدار مواد در هر روز، هفته و ماه)
3- روش‌هاي بسته‌بندي در صورت لزوم.
4- رقيق‌سازي اوليه حاصل از روش پيشنهادي آزاد سازي مواد،
5- ويژگيهاي پراكنده‌سازي مواد (‌مانند تاثير جريانات آبي، جزر و مد، باد بر جابجايي عمودي و تركيب افقي مواد) ،
6- ويژگيهاي آبي (‌مانند درجه حرارت،PH ، ميزان شوري، طبقه‌بندي شاخصهاي اكسيژن در آلودگي، اكسيژن محلول، اكسيژن‌خواهي شيميايي،‌اكسيژن‌خواهي بيوشيميايي، نيتروژن موجود به شكل آلي و معدني از جمله آمونياك، مواد معلق و ديگر مغذي‌ها و باروري).
7- ويژگيهاي بستر و كف (‌مانند نقشه‌برداري، ويژگيهاي ژيولوژيكي و ژيوشيميايي و باروري بيولوژيكي)،
8- وجود و اثرات دفع‌هاي ديگري كه در منطقه دفع انجام شده است(‌مانند مطالعات زمينه‌اي فلزات سنگين و عناصر محتوي كربن آلي)،
9- اعضاي متعاهد بايد در خصوص صدور مجوز دفع، با درنظر گرفتن تنوع فصلها وجود يك ماخذ علمي مناسب را جهت ارزيابي نتايج چنين دفعي‌همانطوري كه در ضميمه (1) آمده است، مورد بررسي قرار دهند
ضمیمه 4- مقررات جلوگیری از آلودگی ناشی از پساب توسط فاضلاب کشتی ها
مقررات برای جلوگیری از آلودگی این ضمیمه در مورد کلیه کشتیها با ظرفیت خالص 400 تن و بیشتر و قابلیت حمل بیش از 15 نفر سرنشین اعمال می گردد. بر اساس این ضمیمه کشتیها باید دارای سیستم تصفیه فاضلاب و یا سیستم آسیاب و ضدعفونی یا مخازن نگهداری فاضلاب باشند.
ضمیمه 4 تاکنون لازم الاجرا نگردیده است . این ضمیمه توسط 34 کشور که مجموع ناوگان بازرگانی آنها 76/39 درصد ناوگان بازرگانی دنیا را تشکیل می دهند تصویب شده است . بنابر این قبل از اینکه شرط لازم الاجرا شدن تناژ محقق گردد تصویب دولت هایی که 24/10 درصد از ناوگان تجارتی دنیا را دارا هستند لازم می نماید.
ضمیمه5- مقررات جلوگیری از آلودگی ناشی از زباله کشتی ها
این ضمیمه در مورد کلیه کشتیها، شناورها، سکوهای حفاری ثابت و یا شناور اعمال شده و تخلیه زباله به دریا ممنوع می باشد. زباله به معنی ، ضایعات شناور، پارچه و مواد بسته بندی، کاغذ، شیشه، فلزات و بطری، انواع مواد غذایی و پسمانده های خانگی و عملیاتی کشتی به استثنا ماهی تازه که در اثر فعالیتهای معمول کشتی تولید می گردند و میبایست که دفع شوند.

تخلیه مواد ذیل در هر شرایطی به دریا ممنوع میباشد:
– کلیه مواد پلاستیکی
– مواد کاغذی – پارچه – بطری – زائدات کالای کشتی – مواد شیشه ای

تخلیه مواد غذایی در 12 مایلی نزدیکترین ساحل مجاز است. زباله های آسیاب شده چنانچه از 25 میلی متر بزرگتر نباشند می توان در 12 مایلی نزدیکترین ساحل و تخته های زیر کالاها با فاصله 25 مایلی از نزدیکترین ساحل تخلیه می توان نمود. تخلیه هر نوع زباله به غیر از ضایعات غذایی در مناطق ویژه ممنوع می باشد. تسهیلات دریافت زباله توسط بنادر باید ارائه گردد و هر کشتی و یا شناور موظف به داشتن طرح مدیریت زباله و دفتر ثبت زباله می باشد.
ضمیمه 5 در تاریخ 31 دسامبر 1988 لازم الجرا گردید . MEPC متن اصلاحات ضمیمه 5 را برای انتخاب دریای شمال به عنوان منطقه ویژه و حذف عبارت (یا مواد مصنوعی لازم جهن تعنیر چنین تور هایی ) از ماده 6 (ج) را با قطع نامه (28 )36 . MEPC17 اکبر 1989 تصویب نمود.
این اصلاحات 18 آوریل 1991لازم الاجرا گردید . متن اصلاحات بعدی برای انتخاب منطقه قطب جنوب (جنوب 60درجه عرض جغرافیایی ) و منطقه کارائیب بزرگ به عنوان مناطق ویژه به ترتیب توسط قطع نامه های (30)42 MEPC و (31)48 MEPC پذیرفته شده اند.
انتظار می رود اصلاحات مربوط به منطقه قطب جنوب 17 مارس1992 که مربوط به منطقه کارائیب بزرگ می باشند 4 آوریل 1993 لازم الاجرا گردند.
مقررات منطقه ویژه یک سال پس از آنکه MEPC مقرر نمود که این مقررات باید جهت هر منطقه بر اساس اعلام کشور های هم مرز منطقه ویژه مبنی بر اینکه کشور های مزبور از امکانات موجود برخوردارند بکار برده می شود لازم الاجرا خواهد گردید.
تا این تاریخ این مقررات برای مناطق دریای بالتیک و دریای شمال اجرا می شود و برای منطقه قطب جنوب زمانی که اصلاحات لازم الاجرا می گردند قابل اجرا خواهد بود.

ضمیمه 6: مقررات برای جلوگیری از آلودگی هوا ناشی از کشتی
ضمیمه ششم شامل الزامات‌کنترلی‌درخصوص‌موادکاهنده‌لایه‌اوزن (اوزن‌شامل‌هالونهاو CFC)‌،اکسیدهای‌نیتروژن‌،اکسیدهای‌گوگرد،ترکیبات‌ معدنی‌فرار ناشی از بارگیری مواد نفتی، گازهای ناشی از سوزاندن مواد در کوره ‌کشتی‌، تسهیلات‌دریافت مواد زائد در بنادر‌وکیفیت‌سوخت‌ مصرفی کشتیها می باشد و هر گونه‌انتشارعمدی‌این‌موادممنوع‌میباشد. (10)

پروتکل مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی مارپل 1978
(1357 ه.ش) (3)
PROTOCOL ON THE PREVENTION OF MARINE POLLUTION FROM SHIPS
MARPOL – 1978
قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به پروتکل 1978 مربوط به کوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها 1973 ( مارپل 78/1973)
ماده واحده – به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می شود به پروتکل 1978 مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا ناشی از کشتی ها 1973 (مارپل 78/1973) و ضمائم شماره های 1 – 2 – 5 پروتکل مزبور به شرح پیوست ملحق شود و اسناد آنرا مبادله نماید.این کنوانسیون شامل دو پروتکل می باشد.
تبصره 1- اجازه الحا مزبور شامل ضمایم 3 و 4 پروتکل نمی باشد و این امر هنگام ابلاغ الحا توسط دولت به طور صریح اعلام خواهد شد.
تبصره 2- ارجاع اختلاف های ناشی از اجرای این پروتکل به مصالحه یا داوری با تصویب مراجع ذیصلاح قانونی خواهد بود.
قانون مشتمل بر ماده واحده و دو تبصره منضم به متن پروتکل و ضمایم شماره های 1- 2- 5 آن در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ 26 دی ماه 1380 مجلس شورای اسلامی تصویب و نظر شورای نگهبان در مهلت مقرر موضوع اصل 94 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران واصل نگردید.
پروتکل 1978 مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها 1973
متعاهدان به پروتکل حاضر
با تشخیص اینکه کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها 1973 کمک قابل توجهی جهت حفظ محیط زیست دریایی آلودگی ناشی از کشتی ها نموده است.
همچنین با تشخیص نیاز به پیشرفت بیشتر جهت جلوگیری و کنترل آلودگی محیط زیست دریایی ناشی از کشتی ها خصوصا تانکر های نفتی با تشخیص بیشتر نیاز به اجرای مقررات جلوگیری از آلودگی ناشی از نفت گنجانده شده در ضمیمه اول کنوانسیون مذکور که تا سر حد امکان سریع و وسثع باشد.اما با تایید نیاز به تغییر در عملکرد ضمیمه دوم کنوانسیون مذکور تا زمانی که مسائل مسلم فنی به طور رضایت بخشی حل شده باشد .با در نظر گرفتن این که این اهداف ممکن است به بهترین نحو با انعقاد پروتکلی مربوط به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها 1973 حاصل آید.
به شرح ذیل موافقت نمودند:
ماده 1- تعهدات کلی
1- متعاهدان پروتکل حاضر متعهد اجرای مفاد :
الف- پروتکل حاضر و ضمیمه مربوطه به آن که جزء لاینفک پروتکل را تشکیل می دهد و
ب- کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها 1973 ( از این پس به عنوان کنوانسیون به آن اشاره می شود ) با عنایت به اصلاحات و اضافات مندرج در پروتکل حاضر.
2- مفاد کنوانسیون و پروتکل حاضر باید به عنوان یک سند واحد خوانده و تفسیر گردند.
3- هر ارجاع به پروتکل حاضر همزمان ارجاع به ضمیمه مربوط به آن را شامل می شود.
ماده 2- اجرای ضمیمه 2 کنوانسیون
1- با وجود مفاد ماده 14 (1)کنوانسیون متعاهدان حاضر موافقت می کنند که متعهد به مفاد ضمیمه دوم کنوانسیون برای یک دوره سه ساله از تاریخ لازم الاجرا شدن پروتکل حاضر یا برای دوره طولانی تر که ممکن است توسط دو سوم اکثریت متعاهدان پروتکل حاضر در کمیته حفاظت محیط زیست دریایی (که از این پس به آن کمیته اشاره می شود) سازمان مشورتی بین الدول دریانوردی ( از این پس به آ« سازمان اشاره می شود تصمصم گیری می شود نخواهند بود.
2- در طی دوره تعیین شده در بند یک این ماده متعاهدان پروتکل حاضر تحت هیچ تعهدی یا محق هیچ امتیازی به موجب کنوانسیون نخواهند بود . هر گونه ارجاعی به متعاهدان در کنوانسیون نباید شامل متعاهدان پروتکل حاضر تا جایی که به موضوعات مر بوط به ضمیمه مذکور ارتباط داردباشد.
ماده 3- تبادل اطلاعات
متن ماده 11 (1) (ب) کنوانسیون با موارد ذیل جایگزین شده است :
فهرستی ازبازرسان منتخب یا سازمان های به رسمیت شناخته شده ای مجاز بوده تا از طرف آنها در دستگاه اجرایی موضوعات مربوط به طراحی – ساخت – تجهیزات و عملیات کشتی های حامل مواد مضر طبق مفاد مقررات برای انتقال به متعاهدان جهت اطلاع مامورانشان