ارسال کننده خبر محمود نعیمی
از سگ‌کشی شبانه شهرداری تا ساخت «پردیس» سگ‌ها با کمک‌های مردمی
سگ‌کشی شبانه در رشت
توانا – شهرداری رشت در دی‌ماه امسال تصمیم گرفت پروژه کشتار شبانه سگهای شهری را اجرا کند؛ به این صورت که یک تفنگچی در اتوموبیلی می‌نشست و اقدام به شلیک به سوی سگ‌ها می‌کرد. کامیونت‌های شهرداری نیز لاشه‌های سگ‌ها را از خیابان‌ها جمع می‌کردند. «راما موسوی»، عکاسی که از سگ‌کشی شبانه شهرداری رشت در دی‌ماه امسال عکس‌برداری کرده است درباره تجربه‌اش می‌گوید که نتوانسته است زوزه سگ‌هایی را که به دلیل ناکافی بودن یک گلوله نتوانسته بودند در جا جان بدهند از یاد ببرد. او که عکس‌هایش از کشتار شبانه سگ‌ها در «خبرگزاری مهر» منتشر شد در توضیح بیشتر می‌گوید: «کار کشتن سگ‌ها از ساعت یک تا حدود چهار بامداد ادامه داشت و بعد از کشتن سگ‌ها از سوی یک تفنگچی که سوار اتومبیل بود با کامیون جمع‌آوری لاشه‌ها تماس گرفته می‌شد و ماموران جمع‌آوری زباله‌های شهرداری با حضور در محل مورد نظر سگ‌ها را در عقب کامیون تلنبار می‌کردند.»
کشتار سگهای شهری، اقدامی غیرقانونی
کشتار سگهای شهری در حالی در رشت انجام گرفت که سازمان امور شهرداری‌های وزارت کشور در سال ۸۷ مصوبه‌ای را به تمامی شهرداری‌های کشور ابلاغ کرد که در آن دستور داده شده بود از کشتار سگهای ولگرد در سطح شهر اجتناب شود. براساس این مصوبه شهرداری‌ها موظف شدند با ایجاد مراکز ساماندهی حیوانات ولگرد، آن‌ها را از سطح شهر جمع کرده و با معاینه آن‌ها و در صورت سالم بودن به افراد واجد شرایط و متقاضی واگذار کنند. با این حال مشخص نیست چرا شهرداری‌ها از اجرای این مصوبه امتناع می‌کنند و بیشتر از آن پرسش اصلی اینجا است که اگر این اقدام غیرقانونی است چرا با آن برخوردی صورت نمی‌گیرد؟
سگهای شهری هار نیستند
«شهرام امیر شریفی»، مدیر «دیده‌بان حقوق حیوانات» ضمن انتقاد شدید از شیوه برخورد شهرداری رشت با حیوانات شهری ادعای این نهاد مبنی بر هار بودن این سگ‌ها را رد می‌کند و می‌گوید: «اگرچه شهرداری رشت تعدادی زیادی از سگ‌ها را شبانه و به بهانه هاری با گلوله تلف کرده اما اطمینان دارم که هیچ دلیل و آمار مستندی نه تنها از هار بودن این سگ‌ها بلکه از ابتلای آن‌ها به دیگر بیماری‌های قابل انتقال مشترک بین انسان و حیوان در دست نداشته است.» او به آمار انستیتو پاستور تهران درباره میزان مرگ‌و‌میر بر اثر هاری اشاره می‌کند و می‌گوید: «براساس این آمار میزان مرگ‌و‌میر بر اثر انتقال هاری از سگ به انسان در سه سال گذشته هفت نفر بوده که تمام این افراد از طریق سگهای گله و نه سگهای شهری مبتلا شده‌اند.»
«کشتار سگ‌ها روش مناسبی است!»
اما مساله این است که «صفرنژاد» مسئول پروژه معدوم کردن سگ‌ها در شهرداری رشت از این شیوه اظهار رضایت می‌کند و بر این باور است که این روش، «روش مناسبی» است و در عین حال می‌گوید که رسانه‌ها «نباید این موضوع را بزرگ کنند.» او برخلاف امیرشریفی اعتقاد دارد این سگ‌ها هار هستند و می‌گوید: «اگر از خانه بیرون بیایید و یک سگ هار شما را گاز بگیرد چه حالی می‌شوید؟ در این وضعیت مطمئنا از کشتن این سگ ناراحت نخواهید شد بلکه رضایت هم خواهید داشت.» به گقته صفرنژاد در تبریز، اصفهان، اراک و تهران هم این روش اجرا می‌شود. از این رو او اصرار دارد که این یک روش همیشگی است که سال‌ها است در ایران اجرا می‌شود.»
مساله کشتار سگهای ولگرد در بین مسئولان شهری نیز مخالفان خاص خود را دارد گرچه آن‌ها دست بالا را ندارند. «احمد دنیامالی»، عضو شورای شهر تهران، زمستان پارسال در تذکری به شهرداری تهران گفت: «از شما می‌خواهم تا کشتن غیرانسانی و غیراخلاقی و غیرشرعی سگهای ولگرد را تعطیل کنید.»
توقف سگ‌کشی در تبریز
اما برخلاف گفته مسئول پروژه کشتار سگ‌ها در شهرداری رشت، سگ‌کشی در تبریز متوقف شده است. البته سگ‌کشی در تبریز نیز امری معمولی بوده است اما با کوشش یک بانوی تبریزی کشتن سگ‌ها متوقف شد و شورای اسلامی شهر تبریز، سگ‌کشی و کشتار خیوانات خیابانی را غیرقانونی اعلام کرد. پیکار این بانوی تبریزی با سگ‌کشی در تبریز چنان تاثیرگذار بود که نشریه «هافینگتون پست» در این‌باره یک گزارش تهیه کرد. اقدام خانم «ژیلا پورایرانی»، احداث پناهگاه‌های خصوصی برای سگهای خیابانی و بدون سرپرست برای نجات جان آن‌ها بوده است.
در واقع پیکار اصلی پورایرانی علیه یک شرکتی خصوصی در تبریز بود که طی سال‌های گذشته در حدود ۴۰۰ سگ را با شیوه‌های مختلف از جمله زنده به گور کردن، مرگ بر اثر گرسنگی دادن و یا با سیم خاردار به قتل رساند. آن‌چنان‌که در هافینگتون پست آمده است، پورایرانی یک سال تمام به دلیل آنچه بر سگهای تبریز رفته بود، احساس افسردگی و اضطراب می‌کرد. این خانم این سرپناه را برای سگهای شهر، با استفاده از زمین اهدا شده توسط یکی از ثروتمندان ایرانی، دریافت وام و فروش طلاهای خود ساخته است. این سرپناه «پردیس» نام دارد.
«سگ‌ها را زندهزنده در آهک می‌کشتند»
او درباره ایده تاسیس این پناهگاه و پیگیری برای توقف کشتار سگ‌ها به یک خاطره تلخ اشاره می‌کند: «سال ٨٨ معدومگاه سگهای تبریز در جاده اسپیران را دیدم و متوجه شدم شرکت خدماتی طرف قرارداد شهرداری به روش بدی سگ‌ها را معدوم می‌کند. در آن دوره، سگ‌ها را زندهزنده در آهک می‌کشتند. آن اتفاق‌های بد در دوره گذشته انجام شد و شخصا هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم. همان روز انگار که از خواب بیدار شدم. به خودم گفتم به‌عنوان انسان نباید بي‌تفاوت باشی. من به‌عنوان عضوی از جامعه ایران در تبریز تلاشم را کردم اما امیدوارم در همه جای ایران این وقایع تمام شود.»
پناهگاه پردیس آسایشگاهی مجهز برای سگ‌ها است. این موسسه تنها با کمک‌های مردمی اداره می‌شود. به گفته خانم پورایرانی این آسایشگاه هر ماه حدود ۱۰ میلیون تومان برای نگهداری ۴۰۰ قلاده حیوان هزینه می‌کند. پس از ورود سگ‌ها عقیم‌سازی، واکسینه‌کردن، انگل‌زدایی، شست‌وشو و درمان آن‌ها انجام می‌شود و حتی جراحی حیوانات تصادفی، مصدوم و کتک‌خورده هم انجام می‌گیرد. بعد از آن سگ‌ها ابتدا قرنطینه و بعد وارد پناهگاه می‌شوند و همیشه نیز غذای پخته می‌خورند.
با سگهای شهری چه باید کرد؟
«مریم نگهبان»، فعال حقوق حیوانات، از دوست‌داران حیوانات خواهش می‌کند که اقدامات وحشیانه علیه سگ‌ها و حیوانات شهری را رسانه‌ای کنند. او درباره مشاهدات تلخ خود از سگ‌کشی‌ها می‌گوید: «بنده خودم دیدم که شکارچیان سگهای ولگرد یک‌بار سگی را از پا درآوردند که در حال شیر دادن به توله‌های خود بود؛ این صحنه به قدری دردناک بود که فکر می‌کنم اگر رسانه‌ای می‌شد، واکنش‌های رقم‌خورده می‌توانست این کشتار بی‌رحمانه را متوقف کند. ولی این گونه نشد؛ یعنی تا زمانی که چیزی رسانه‌ای نشده و انعکاس نیافته، حیوانات را بکشیم و توجیه کنیم که کشتن سگ این حرف‌ها را ندارد و اصلا جامعه مشکلات مهم‌تری دارد و از این حرف‌ها.»
نگهبان که دکترای تخصصی حشره‌شناسی از دانشگاه تربیت مدرس دارد، درباره چگونگی حل مشکل سگهای ولگرد به انتقال آن‌ها به طبیعت اشاره می‌کند و در توضیح بیشتر می‌گوید: « آن‌طور که به نظر می‌رسد، مشکل اصلی سگهای ولگرد، وجود آن‌ها در سطح شهرها است؛ یعنی راه‌حل مسالمت‌آمیز و بدون خشونت جلوگیری از تقابل یا ورود سگ‌ها به سطح شهر، زنده‌گیری آن‌ها در پروسه‌های منظم زمانی و انتقال آن‌ها به طبیعت است که مزایای بسیاری می‌تواند داشته باشد از جمله اینکه حیوانات کشته یا عقیم نمی‌شوند و هم حقوقشان پایمال نمی‌شود و هم می‌توانند به زندگی طبیعی خود بازگردند و مشکلی برای زندگی شهروندان نداشته باشند.»
آخرین دیدگاه‌ها