سالانه ۸ میلیون تن پسماند خطرناک تولید می شود

علیزاده کارشناس محیط زیست و مدیر گروه پسماند آب و خاک سازمان محیط زیست گفت: سال ۸۹ طرح جامع مدیریت پسماند اجرا و از همه دستگاه های اجرایی از جمله وزارت نیرو، نفت، کشور، بهداشت، صنعت، معدن و تجارت، جهاد کشاورزی و سازمان ملی استاندار خواسته شد برنامه های خود را در قالب یک طرح جامع ارائه دهند.

وی افزود : بعد از مدتی این طرح تصویب و اجرا اما با تغییر و تحول مدیریتی همه چیز منحل شد و به راحتی سلامت عزیزانمان را هدف قرار داده ایم.
علیزاده ادامه داد: کارهایی از سال ۸۴ تا نون روی زمین مانده است. ماده ۱۱۰ قانون مدیریت پسماند می گوید باید برای پسماند در همه بخش ها شیوه نامه مدیریتی تدوین شود. در بیش از ۷۰ درصد از این موارد چنین اتفاقی رخ نداده است. قانون و آیین نامه هست اما ضوابط نیست. به دلیل سوء مدیریت استانداردها در حوزه مدیریتی و فرآیندی تدوین نشده است.
علیزاده افزود: مسئولان محلی باید بر اساس منطقه، امکانات، اقلیم و … برای پسماندهای خود طرح ارائه کنند اما همه طرح ها کپی است و چند تکه کاغذ بیشتر نیست. طرح جایگزینی پلاستیک های زیست تخریب پذیر در سال ۹۲ تهیه شده است که آن هم عملی نشد.
کارشناس محیط زیست بیان کرد: روغنی به نام آسکارل از پسماندهای خطرناک به جا می ماند که بسیار خطرناک است و اگر کسی با آن تماس داشته باشد باید قرنطینه شود. همه این ها آب، خاک و محصولات کشاورزی را آلوده می کند.
وی خاطر نشان کرد: هم مراکز مجاز بازیافت داریم و هم مراکز غیرمجاز. اما فشارها بیشتر بر روی مراکز مجاز است و کاری با مراکز غیر مجاز نداریم اما خطر زباله ها بیشتر از جنگ است.
علیزده اظهار کرد: سازمان محیط زیست می تواند مدیریت پسماند را با نقش هدایتی که شامل معرفی تکنولوژی و نقشه راه است، حمایت و نظارت کند و آموزش عمومی دهد اما همه این موارد نیازمند برنامه است.