محرومیت ۲۰۰ روستای هرمزگان از آب آشامیدنی لوله‌کشی

خبرگزاری هرانا – مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی هرمزگان از محرومیت ۲۰۰ روستا در این استان از آب آشامیدنی لوله‌کشی خبرداد.به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایلنا، عبدالحمید حمزه‌پور اظهار داشت: “هرمزگان نیز همچون بسیاری از دیگر نقاط کشور با پدیده خشکسالی روبه‌رو است که همین امر موجب کاهش سطح منابع آب زیرزمینی و ممنوعه شدن دشت‌ها شده است”.

حمزه پور افزود: “البته در سال‌های اخیر اقدامات قابل توجهی برای توسعه آبرسانی روستایی در هرمزگان انجام شده، به طوری که هم اکنون از ۴۰۰ روستایی که با تانکر باید آبرسانی می‌شدند، تنها یک‌صد روستا با این شرایط مواجه هستند”.

مدیرعامل آب و فاضلاب روستایی هرمزگان با بیان اینکه برای برطرف کردن مشکل آبرسانی به روستاهای استان نیازمند تخصیص اعتبارت لازم هستیم، خاطرنشان کرد: “هم اکنون برای تکمیل ۳۰ مجتمع آبرسانی روستایی نیازمند ۵۰۵ میلیارد تومان اعتبار هستیم”.

حمزه‌پور با اشاره به بهره‌مندی ۷۰ درصد از روستاهای هرمزگان از نعمت آب آشامیدنی سالم و بهداشتی، بیان داشت: “از مهم‌ترین مشکلات شرکت آبفار هرمزگان وجود شبکه‌های فرسوده و هدررفت بالای آب از طریق آنهاست که برای برطرف کردن این مسئله بودجه‌ای برای آن پیش‌بینی نشده و نیاز است اقدامی جدی شود”.

این مقام مسئول اظهار کرد: “۶۱ درصد از آب مورد نیاز روستاهای هرمزگان از طریق چاه، چشمه و قنات، ۲۴ درصد از آب شیرین‌کن‌ها و ۱۵ درصد از سایر انشعبات است”.

استان هرمزگان به رغم نزدیکی به دریا در دهه‌های اخیر همواره از کم آبی به ویژه در بعد روستایی رنج برده است، کمبود بارندگی‌ها به ویژه در بخش غربی این استان که شهرستان‌هایی همانند بستک، بندرلنگه و پارسیان را شامل می‌شود، سبب شده مردم از قرن‌ها پیش از سازه‌هایی به نام آب‌انبار که در لفظ محلی برکه خوانده می‌شود برای ذخیره آب باران و بهره‌مندی از آن در فصل تابستان استفاده کنند.

در حال حاضر و با توسعه شهرهایی همانند بندرعباس و میناب و توسعه بخش‌های صنعتی و بندرگاهی در این استان، هرمزگان به شدت با کمبود منابع آبی پایدار روبه‌رو شده که این امر مسئولان را به سمت توسعه آب‌شیرین‌کن‌ها سوق داده که علی‌رغم تعریف طرح‌های متعدد در این باب تاکنون توسعه مطلوبی در این بخش نیز به جز چندین مورد انگشت‌شمار مجتمع آب‌شیرین‌کن حاصل نشده است.

آب‌شیرین‌کن‌های محلی می‌توانند نقش حیاتی در ابقا حیات در روستاهای ساحلی ایفا و شهرهای کوچک ایفا کنند.