لزوم اجباری شدن آموزش محیط زیست در دانشگاه‌ها

محیط زیست امروز دیگر برای مردم یک امر تزیینی نیست. این را می شود حتی از گسترش شبکه های اجتماعی در زمینه حفاظت از محیط زیست فهمید . حالا مردم با پوست و گوشت خود حس می کنند که زندگی آن ها به محیط زیست وابسته است.

این یک پدیده مبارک است و جای خوشحالی فراوان دارد. اما آنچه که نگران کننده است این است که آگاهی های مردم در زمینه راه های حفاظت از محیط زیست و نگرش های صحیح زیست محیطی بسیار محدود است. اولین گام در راه پاسداری از طبیعت شکل گیری یک اخلاق محیط زیستی است که خوشبختانه در این زمینه حسگرهای اجتماع حساس و فعال شده اند. اما اگر این حساسیت با آموزش های محیط زیستی همراه نباشد راه به جایی نخواهد برد و حتی شاید به عاملی ضد خود بدل شود. زیرا عمل کارآمد از سوی هرکس هنگامی بروز خواهد که بر پایه شناخت و آگاهی باشد. تحقیقات صورت گرفته در دانشگاه تهران نشان می دهد که 84 درصد دانشجویان فاقد سطح مطلوب دانش محیط زیست هستند. این در حالی است که 88 درصد دانشجویان برای حفاظت از محیط زیست به دیگران تذکر میدهند.

هنگامی که این تذکرات فاقد محتوای بهینه باشد می تواند خود منجر به تخریب بیشتر محیط زیست شود.

بنابراین لزوم آموزش های زیست محیطی به دانشحویان که تصمیم گیران فردا خواهند بود یک امر اساسی است که خوشبختانه از سال تحصیلی جدید مورد توجه قرار گرفته است و قرار است درس شناخت محیط زیست به عنوان یک درس دو واحدی اختیاری در تمامی دانشگاه های کشور تدریس شود. فعالین محیط زیست سالیان درازی بود بر لزوم این امر پافشاری می کردند. اما آنچه که جای نگرانی دارد اختیاری بودن این درس در نظام آموزشی است که ممکن است طبق تجربه های قبلی در زمینه دروس اختیاری به سر منزل مطلوب نرسد. حال که بر اساس نتایج تحقیقات در دانشگاه تهران 75 درصد دانشجویان تمایل به شرکت در دوره های آموزش محیط زیست دارند بهتر است این تمایل مورد توجه قرار گیرد و این درس هرچه سریعتر الزامی شده تا پیش از این شاهد تخریب محیط زیست نباشیم.